یک شاعر در ابتدای امر باید منتقد اثر خود باشد؛ منتقدی که براساس یک تعریف ذهنی، در طول این سال های همنشینی با شعر و تحلیل، کفه ی خوانش را برای آن سنگین تر تصور کرده ام. «فردریش نیچه یکی از فیلولوگ های برجسته، همواره بر اهمیت این نکته تأکید می کرد که باید چگونگی درست خواندن متن را بلد بود. او خود را آموزگار آهسته خواندن معرفی می کرد و این کار را ایجاد وقفه علیه جریان زمان می دانست که دل مشغول سرعت شده است.» «دقیق خواندن برای نیچه، به مثابه ی نقد مدرنیته است. توجه به حس و فرم کلمات به معنی امتناع از برخورد، صرفا ابزاری با آن ها و در نتیجه انکار دنیایی است که در آن زبان با لایه ی نازکی از تجارت و بوروکراسی پوشیده شده است.»
کتاب کلمات به قرائت جهان می اندیشند
سیب سرخ