کتاب اندیشکده ها،مغز متفکر سیاست خارجی آمریکا

«درسال ۱۹۷۷، جیمی کارتر با برنامه ای شامل کاهش مخارج نظامی، حقوق بشر، رویکرد مصالحه جویانه دربرابر اتحاد جماهیرشوروی و هماهنگی بین المللی سیاسی میان متحدین، روی کار آمد، بدون تردید هدف کارتر دوباره قرارگرفتن آمریکا دریک جایگاه برتر اخلاقی بود. با فروکش کردن جنگ سرد، آمریکایی که به تازگی اعتمادبه نفس یافته بود توانست یک سیاست خارجی ورای منافع محدود ملی را تدوین کند که به دنبال راه حل هایی برای تهدید جنگ هسته ای، نفرت نژادی، رقابت تسلیحاتی، آسیب های زیست محیطی، گرسنگی و بیماری باشد. درسال ۱۹۸۰ ناآرامی در جهان درحال توسعه، انقلاب ایران، وابستگی دموکراسی ها به نفت وارداتی از خاورمیانه و در رأس همه موارد، تهاجم نظامی شوروی به افغانستان منجربه دشواری کاهش هزینه های نظامی گرایی در سیاست خارجی آمریکا شد. بروز بحرانی درسطح نخبگان در داخل آمریکا در خصوص مسیر سیاست خارجی این کشور باعث شد کارتر به جناح راست گرایش پیداکند. سیاست خارجی کارتر باعث متحدشدن پژوهشگران مختلفی در AEI شد. کارتر با ترفیع جایگاه نقض حقوق بشربه مافوق سایر ارزش ها و منافع سیاست خارجی و درعین حال با کاهش تضعیف سیا توسط پنتاگون و با کوچک شمردن منافع ملی سنتی و توازن سیاست زور، تمامی اصول رئالیسم را زیرپاگذاشت. او از نقض حقوق بشر در رژیم های دوست در آسیا، خاورمیانه، آفریقا و آمریکای لاتین انتقاد کرد. افکار عمومی در ایران، نیکاراگوئه، آرژانتین، برزیل و السالوادور علیه آمریکا برانگیخته شد. آمریکا درحالی که به منافع اقتصادی، دیپلماتیک، سیاسی و نظامی این کشور خدشه وارد می شد، در معرض خطر شکست در جنگ سرد قرار گرفت. مطالبات لیبرال ها برای اصلاح نظام اقتصاد بین الملل با مخالفت هریتیج و AEI روبه رو شد. حامیان مالی این موسسه ها در جهان تجاری معتقد بودند که خطرات برنامه هایی که تعهدات بیشتر دولت یا تغییرات اساسی در سازمان اقتصاد بین الملل را به دنبال دارد، بیشتر از منافع احتمالی آن ها است." از نظر نومحافظه کاران در ،AEI نگاه مثبت به کاپیتالیسم دموکراتیک باید بار دیگر برای جلب حمایت از یک سیاست خارجی قاطع و تعیین کننده احیا می شد، بنابراین نومحافظه کاران تلاش کردند انتقادات داخلی را بی اعتبار کرده و گسترش کاپیتالیسم درخارج را ترغیب کنند.»