احمد پوری در یکی از محله های قدیمی شهر تبریز متولد شده و پس از پایان دوران دبیرستان اولین داستان های خود را در برخی از مجله های ادبی وقت منتشر می کند. بعد از سپری کردن دوران دبیرستان به قصد معلم شدن تحصیلات خود را در دانشسرای راهنمایی تحصیلی پی می گیرد و دو سال از عمرش را در روستاهای اطراف تبریز به عنوان معلم سپری می کند. پوری در سال ۱۳۵۶ جهت ادامه تحصیل به اسکاتلند سفر می نماید و مدرک لیسانس خود را از دانشگاه عالی اسکاتلند دریافت می نماید وی همچنین مدرک فوق لیسانس خود را نیز از دانشگاه نیوکاسل انگلستان دریافت می کند و پس از آن در سال ۱۳۶۷ به ایران باز می گردد.پوری پس از بازگشت خود به ایران علاوه بر تدریس زبان، فعالیت ادبی را با ترجمه شعرهای عاشقانه شاعران بزرگ جهان ادامه می دهد. تا به امروز آثار شاعرانی چون آنا آخماتوا، پابلو نرودا، فدریکو گارسیا لورکا، ناظم حکمت، نزار قبانی، یانیس ریتسوس و آن سکستون را ترجمه نموده است. وی همچنین رمانی از میخائیل بولگاکف و چند مجموعه داستان دیگر را نیز ترجمه کرده است.
زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به نوعی فانتزی به حساب می آمدند. اما چه زمانی روایت داستان های فانتزی از ترس از ناشناخته ها فاصله گرفت و به عاملی تأثیرگذار برای بهبود زندگی انسان تبدیل شد؟
