گِرشُم شوئلم متولد ۵ دسامبر ۱۸۹۷ در برلین و وفات در ۲۱ فوریه ۱۹۸۲ در اورشلیم ، فیلسوف و استاد عرفان کلیمی و پایه‌گذار نوین مطالعات کابالا بود. وی اولین استاد عرفان کلیمی در دانشگاه عبری اورشلیم بود. نام ِ اصلی ِ وِی گِرهارد شولم بود که پس از مهاجراتش به اسرائیل آن را به گرشُم تغییر داد. شوئلم برای تحقیقات و نطق‌های گردآوری شده‌اش تحت نامهای «تمایلات عمده در عرفات کلیمی» (۱۹۴۱) و «صاباتای زیوی، موعود مرموز» (۱۹۷۳) به شهرت جهانی رسید. مجموعه گردآوری شده از سخنرانی‌ها و دست نوشته‌های وی تحت عنوان «درباره کابالا و نمادهایش» که در سال (۱۹۶۵) منتشر شد، جانی تازه به مکتب قباله داد. کتاب وی باعث معرفی جهانی و ترویج مکتب قبّاله به غیر یهودیان شد.
