«در سال 2008، میشل پورت که او را به عنوان کارگردان مستندهای بسیار زیبا درباره ویرجینیا وولف و مارگریت دوراس می شناختم، به من ابراز تمایل کرد که در مکان های جوانی ام، ایوتو، روئن، و امروز «امروز» از من فیلم بگیرد. من در مورد زندگی ام، نوشتن، پیوند بین این دو صحبت می کنم. من پروژه او را دوست داشتم و بلافاصله پذیرفتم، متقاعد شده بودم که مکانی -جغرافیایی، اجتماعی- که در آن فرد متولد می شود، و مکانی که "ما در آن زندگی می کنیم" بر اساس متون مکتوب ارائه می شود، نه یک توضیح، بلکه پس زمینه واقعیت که در آن، کم و بیش ، آنها لنگر انداخته اند. "آنی ارنو به ندرت درباره کارش توضیح می دهد. او برای اولین بار این کار را در "نوشتن مانند چاقو"، کمی بیش از ده سال پیش انجام داد. برای دوربین میشل پورت، او موافقت کرد که کارش را با توجه به سوال مکان ها بازبینی کند. مدخل جذابی که انسجام عمیق پروژه ادبی آنی ارنو را نشان می دهد.
کتاب مکان واقعی
