کتاب به تصویر کشیدن خویش

کتاب « به تصویر کشیدن خویش» اثر لیندا هورتی راگ، پژوهشی خواندنی است که به رابطه‌ی پیچیده‌ی عکس‌ها و خاطرات نوشتاری ما می‌پردازد. راگ در این کتاب استدلال می‌کند که عکاسی و خودزندگینامه‌نویسی هر دو درگیر نبردی مشترک‌ هستند که این نبرد تلاش برای به دام انداختن «خود» گریزان و چندپاره‌ی انسان است. از یکسو عکس‌ها ادعا می‌کنند واقعیت را ثبت می‌کنند، اما در عمل فقط لحظه‌ای گذرا و ناقص را منجمد می‌سازند. از سوی دیگر، خاطرات نوشتاری می‌کوشند تجربه‌ی درونی را بیان کنند، اما همیشه در دام فاصله‌ی بین «خود تجربه‌کننده» و «خود روایتگر» گرفتار می‌مانند. راگ برای بررسی این موضوع، زندگی چهار نویسنده بزرگ را بررسی می‌کند، مارک تواین و آگوست استریندبرگ که شیفته عکاسی بودند اما هرگز نتوانستند آن را به‌گونه‌ای معنادار در خاطراتشان ادغام کنند. تواین با وجود همکاری با عکاسان نامدار، همواره از جعلی‌بودن تصاویر هراس داشت. استریندبرگ اما فراتر می‌رفت، او عکاسی را عملی جادویی می‌دانست و حتی استودیوی شخصی خود را اداره می‌کرد. در مقابل، والتر بنیامین و کریستا وولف به‌دلیل تجربه‌های دردناکشان در دوران نازی‌ها، نسبت به عکاسی بدگمان بودند. راگ با تحلیل هوشمندانه عکس‌ها، دست‌نوشته‌ها و طرح‌های بازمانده از این نویسندگان، نشان می‌دهد که چگونه همه آن‌ها در میانه میدان نبردی روانی گرفتار شده‌اند: از سویی می‌دانند هیچ «خود یگانه‌ای» وجود ندارد و هویت انسانی سرشار از تناقض است، و از سوی دیگر آرزوی ثبت «خود اصیل» را در قابی از تصویر یا متن دارند. این تنش تنها محدود به گذشته نیست، در عصر دیجیتال که سلفی‌ها و پروفایل‌های مجازی بخش مهمی از زندگی ما است، کتاب راگ آیینه‌ای برابر انسان مدرن می‌گذارد و پرسش‌هایی بنیادین مطرح می‌کند. این کتاب پلی میان ادبیات، تاریخ هنر و فلسفه هویت است. راگ ثابت می‌کند که جست‌وجوی هویت در دریای تصاویر، بخشی جدایی‌ناپذیر از تجربه انسان معاصر است و خواندن آن علاوه بر منتقدان ادبی به هر کس که دغدغه نقش تصاویر در زندگی روزمره را دارد پیشنهاد می‌شود.