کتاب ایگلو (نسخهٔ امضا شده)

رمان «ایگلو» نوشته‌ی علیرضا برازنده‌نژاد، اثری است که خواننده را به سفری در اعماق ذهن آشفته‌ی یک شخصیت و به دل یک تریلر روانشناختی می‌برد. این ژانر، که رویدادها در آن بیشتر در روان شخصیت اصلی رخ می‌دهند و مرز میان واقعیت و خیال مبهم است، بستر مناسبی برای کاوش در مسائلی چون هویت، حافظه و قدرت کنترل فراهم می‌کند. کتاب، با فضایی وهم‌آلود و پر اضطراب که از همان ابتدا داستان را فرا گرفته است.
ماجرا با شهریار آغاز می‌شود؛ مردی گرفتار در مشکلات مالی که کسب‌وکار نصب دوربین‌های مداربسته‌اش به شکلی عجیب با شکست مواجه شده است. تمام دوربین‌هایی که او و شریکش نصب کرده‌اند، به جای ضبط وقایع، «برفک» نشان می‌دهند نه برفک تلویزیون‌های قدیمی، که برف واقعی، انگار از سقف خانه‌ها برف می‌بارد. این اتفاق غیرطبیعی، نخستین نشانه‌ی ورود به جهانی است که با منطق معمول سازگار نیست و خواننده را به دنیای درونی شخصیت می‌کشاند. روایت برازنده‌نژاد فرمی شبیه به خاطره دارد؛ بخش‌هایی روشن و واضح و بخش‌هایی کمرنک و محو، که این حس عدم قطعیت را تشدید می‌کند.در ادامه داستان، شهریار برای حل مشکلات مالی‌اش، وارد مکانی اسرارآمیز به نام «خانه‌ی نبرد» می‌شود. این خانه، که خود یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های داستان است، قوانین سفت‌وسخت خود را دارد و اولین قانونش این است: «هر قانون این خانه را که نقض کنی، معادلش را از خودت ادا خواهی کرد». شهریار، بدون آنکه بداند مجازات دقیقا چیست، وارد بازی‌هایی می‌شود که مرز میان واقعیت و خیال را در ذهن او و خواننده کمرتگ‌تر می‌کند. او با آدم‌هایی روبه‌رو می‌شود که معلوم نیست واقعی هستند یا ساخته‌ی ذهن پریشان او؛ افرادی که گویی از دل اتوبان‌های بی‌انتها و تاریکی بیرون می‌آیند و دوباره در آن ناپدید می‌شوند.برازنده‌نژاد با استفاده از نمادهایی چون تاریکی و شخصیت‌های مبهم، فضایی ورای واقعیت خلق کرده است. در این جهان، شخصیت‌ها شکلی سیال دارند و تحت کنترل قدرت حاکم در «خانه‌ی نبرد»، به نقش‌هایی که به آن‌ها داده شده، تبدیل می‌شوند و فردیت خود را از دست می‌دهند.
در نهایت، «ایگلو» رمانی است که ذهن را قلقلک می‌دهد و با در هم تنیدن رویا، توهم و واقعیت، پرسش‌های فلسفی مهمی درباره‌ی ماهیت واقعیت، حافظه و شناخت انسان از جهان پیرامونش مطرح می‌کند.