با بررسی منابع اسلامی و آیین هندو، بهرغم تفاوت ساختاری، شباهتهای محتوایی عمیقی در حوزهی انسانشناسی، هستیشناسی و نجاتشناسی این دو نظام فکری به چشم میخورد. که ازجملهی این همسانیها، تبیینی است که منابع هندو نسبت به ساحتهای وجود انسان دارند، که در این نوشتار با ساحتهای انسان در قرآن و روایات و منابع فلسفی و عرفانی اسلام، مقایسه شده و تناظری عمیق بین این دو قرائت دینی برقرار شدهاست.
از آنجا که هر دو نظام انسان را بازتاب و آیینهی هستی میدانند، پردهبرداری از همسانیهای حوزه هستیشناسی و مراتب هستی نیز، وجوه قرابت حوزه انسانشناسی این اثر را قوت بیشتری بخشیدهاست.