این کتاب به بررسی موضوعات و مباحث متنوعی میپردازد. هدف اصلی نویسنده ، پرداختن به اختلالات زبان و گفتار از دیدگاه روانشناسی است ، و از آنجا که نویسنده علاوه بر متخصصان ، والدین را نیز در نظر داشته ، از این رو برای روشنتر شدن مفاهیم ، نخست به فرآیند کلی رشد زبان و گفتار در مراحل مختلف رشد اشاره نموده است که این کار ، خود مقدمهای برای شرح اختلالات در فصلهای بعدی گردیده است. در ضمن گروه مخاطبین کتاب ، ویژگی دیگری نیز بدان افزوده است ، و آن اینکه نویسنده برای سهولت فهم مطالب و استفاده هر چه بیشتر والدین ، از به کارگیری واژههای فنی و حرفهای و وارد شدن به بحثهای پیچیده جز در موارد ضروری ، اجتناب ورزیده است.
جان آیزنسون در سال ۱۹۰۷ در شهر نیویورک متولد شد. او مدرک لیسانس خود را در سال ۱۹۲۸ از کالج شهر نیویورک و مدرک کارشناسی ارشد و دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. در طول جنگ جهانی دوم، آیزنسون آزمایشی را برای نشان دادن زبانپریشی در سربازانی که آسیب شدید مغزی داشتند، ابداع کرد. زبانپریشی اختلالی است که شامل مشکل در صحبت کردن یا درک زبان میشود، مشکلی که نتیجه مستقیم بیماری یا آسیب مغزی است. او همچنین با کودکانی که لکنت زبان داشتند، تحقیقاتی انجام داد و گفت که اضطرابی که در زندگی خانوادگی وجود دارد، باعث ایجاد لکنت زبان میشود و اگر بتوانند اضطراب او را کاهش دهند، لکنت زبان از بین میرود. آیزنسون در طول دوران حرفهای خود، دستهبندی تشخیصی زبانپریشی دوران کودکی را ایجاد کرد و در سال ۱۹۶۲ موسسه زبانپریشی دوران کودکی را تأسیس کرد. او شعر، کتاب کودک، کتابهایی در مورد پیری و کتابهایی در مورد زبانپریشی، از جمله «زبانپریشی بزرگسالان» و «اختلالات زبانپریشی در کودکان» نوشت. او استاد بازنشستهی سخنرانی در دانشگاه استنفورد بود، جایی که موسسهی خود را تأسیس کرد. جان آیزنسون در ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۱ در سن ۹۳ سالگی درگذشت.