در این کتاب مانند مجلدات پیشین باستان شناسی ادبی، به طرح پرسشهایی دربارۀ «عطار» میپردازیم که تا به حال یا مطرح نشده، یا پاسخی درخور نیافته است: عطار، چگونه عطار شد و «شمس» درونی و سرمنشا شوریدگی خود را کجا یافت؟ چرا و چگونه عطار از ساغر «جنون» نوشید و از حالات روحی مجانین برای ترسیم مراحل سلوکاستفاده کرد؟ چطور عطار آماج بیشترین افسانهسازیها شد؟ عطار از چه شگردهایی استفاده کرد تا دیوارههای زبان را بین خود و خوانندگانش فرو بریزد؟ چطور سهگانۀ «جرس» به پرسشهای بنیادین عطار در آثارش (مسئلۀ هستی و آگاهی) پاسخی میدهد؟ و…
عطار و عطر جنون تلاشی است برای نگاهی دوباره به شاعری که همواره پیش از آنکه خوانده شود، اسطوره شده است.