«بهسوی دنیایی زیبا» کتابی است برای مکثکردن؛ برای نفسکشیدن میان شلوغی روزمره و دوباره دیدن جهان با نگاهی آرامتر. جیمز نوربری، نویسنده و تصویرگر محبوب کتابهای به دنبال ماه، گربهای که ذن یاد میداد، سفر و پاندای بزرگ و اژدهای کوچک، در این اثر هم ما را به سفری درونی دعوت میکند؛ سفری که مقصدش نه جایی دوردست، بلکه همان لحظهای است که در آن ایستادهایم.
این کتاب ادامهای مستقل بر جهان آشنای شخصیتهای دوستداشتنی نوربری است؛ جایی که «پاندای بزرگ» و «اژدهای کوچک» راهی سفری میشوند تا زیباترین جای دنیا را پیدا کنند. اما همانطور که انتظار میرود، این جستوجو بیشتر از آنکه دربارهی مکان باشد، دربارهی معناست. معناهایی که در دل فراز و نشیبها، تردیدها، ترسها و امیدهای مسیر شکل میگیرند.
دنیایی که آرام آرام زیبا میشود
در طول داستان، شخصیتها از جنگلهای تاریک، کوههای دشوار و گذرگاههای ناامن عبور میکنند. هر توقف کوتاه، هر گفتوگوی ساده، و هر سکوت میان جملهها فرصتی است برای اندیشیدن؛ دربارهی شکیبایی، رهاکردن گذشته، پذیرش ناتمامبودن و یافتن زیبایی در دل نابسندگیها.
نوربری با زبانی ساده اما عمیق، یادآوری میکند که زیبایی همیشه در اوج شادی یا موفقیت نیست. گاهی در خستگی، در شکست، یا حتی در لحظهای که تصور میکنیم همهچیز از دست رفته، نوری کوچک وجود دارد. «بهسوی دنیایی زیبا» کتابی است که بیآنکه شعاری باشد، حال دل را آرام میکند و خواننده را به مهربانی با خود دعوت میکند.