کتاب پیش رو دفتر اول از "مشهورات بی اعتبار" در تاریخ و حدیث است که "مهدی سیمایی" پیرامون آن پژوهش نموده است. مهمترین سوالاتی که همواره ذهن دینداران و روشنفکران دینی را مشغول کرده این بوده که مایلیم از چه متنی، چه دیدگاهی و از همه مهمتر چه رویکردی برای خواندن متون مقدس استفاده کنیم؟ در کتاب "مشهورات بی اعتبار" از "مهدی سیمایی"، هیچ یک از حافظان و ناقلان حدیث، همه احادیث منقول و ضبط شده در مجموعه‌های حدیثی خود را به شکل قاطع صادر نکرده اند و راه را برای بررسی و اعتبارسنجی متخصصان حدیث و روایات نسبته‌اند.
همچنین بدیهی است که حتی اگر انتساب حدیث به معصومین صحت داشته باشد، معنای آن گاه مستلزم مطالعه قابل توجهی است و باید آن را مطلق، محدود یا مقید به شرایط زمانی و مکانی به‌خصوصی و با بهره‌گیری از حوزه‌ها و رویکردهای گوناگون تفسیر نمود. یکی از وجوه متمایز کننده‌ی تشیع و تسنن، همین پالایش احادیث است؛ روشنفکران شیعه، از شیخ مفید، شیخ صدوق و سید مرتضی گرفته تا محدث نوری و علامه شعرانی، به این امر پرداخته‌اند و گاهی به دلیل آرای مختلف، نظرات یکدیگر را نقد نموده‌اند. یکی از وظایف کارشناسان دینی، با رعایت سنت عقلی و دینی، تنقیح منابع حدیث شیعه از روایاتی است که به نحوی معیوب هستند و نباید از جهت عقیده و رفتار مورد استناد قرار بگیرند. "مهدی سیمایی" در کتاب "مشهورات بی اعتبار" در تاریخ و حدیث، به همین مساله پرداخته است و روش وی در تحلیل روایات، روش مرسوم و شناخته شده اکثر علمای شیعه در طول تاریخ بوده است؛ یعنی او به صورت همزمان به بررسی محتوا و سند پرداخته تا میزان خطا را در این پژوهش به حداقل برساند.
کتاب مشهورات بی اعتبار
کتاب طه