کتاب اسم شوهر من تهران است

«اسم شوهر من تهران است» مجموعه داستانی نوشته‌ی «زهره شعبانی» شامل 9 داستان کوتاه است که بیشتر به معضلات و مشکلات زنان می‌پردازد. مجموعه‌ داستانی به سبک رئالیستم اجتماعی با جهان‌بینی زنانه که روای‌های زن آن‌ها را روایت می‌کنند.
داستان «گنجشک تریاکی» برشی از زندگی زنی خانه‌دار است که معتاد زندگی با همسر تریاکی‌اش در کنار فرزندانی است که به همه چیز فکر می‌کنند، جز مادرشان. سرگردانی زن در دور باطل روزمرگی، به شکل تک‌گویی نمایشی روایت می‌شود. زن همانند گنجشک تریاکی داستان، هرکجا می‌رود، برمی‌گردد. داستان روایت یک روز از زندگی زن است و در پایان روز، محصول تمام افکار او آشی می‌شود برای شوهر و فرزندان روی گاز. آشی که ملغمه‌ای است از تمام عصیان‌ها، امیدها، انکارها و در نهایت، تسلیم.
زنان این داستان‌ها، همه اسیرند. اسیر نقشی که جامعه از پیش برای‌شان تعیین کرده. فقر در داستان «مجسمه» تنها عاملی بیرونی است که به بروز واقعیتی ریشه‌دارتر، دامن زده است. زن از خودش می‌پرسد مشکلاتش از کی شروع شده؛ از وقتی که به این شهرک آمده یا قبل‌تر، از وقتی که به خاطر پدرش به دانشگاه شهرستان نرفت، شاید هم قبل‌تر؛ وقتی دلش نمی‌خواست عروسکش را به بچه‌ی مهمان بدهد. فداکاری‌ او به قبل‌ترها برمی‌گشت. به وقتی که دلش نمی‌خواست به دنیا بیاید. در پایان، زن به همان مجمسه‌ای تبدیل می‌شود که آرزوی داشتنش را داشت.
در داستان «شهرزاد با موهای وز شده» عکس‌العمل زن به خیانت شوهرش، به شکل رنگ کردن موهایش بروز پیدا می‌کند. تخریب خود در واکنش به خیانت شوهر. استیصال در داستان‌های مجموعه، محدود به نسل گذشته نیست. دختر که پدرش را قدیس‌وار از احتمال هرگونه خطایی مبرا می‌داند، بعد از آگاهی از خیانت او، عکس‌العمل انفعالی مادر را تکرار می‌کند.
«ساچلی» داستان دختر زیبایی است که از شهرستان به تهران می‌آید و آنقدر دلباخته‌ی تهران می‌شود که توان ترک این شهر را ندارد. در پایان داستان، این دختر به شکلی نمادین، عروس تهران می‌شود. نام کتاب ظاهرا برآمده از مضمون همین داستان است.
«کاش سودابه مرده باشد»، «ای عیسی کجایی؟»، «کوچه‌ی فوتبال»، «زنی در طبقه‌ی چهارم» و «گلپونه‌ها» عناوین داستان‌های دیگر این مجموعه هستند.
«اسم شوهر من تهران است» مجموعه داستانی با مضمون‌ها و موضوعات زنانه است و گزینه‌ای مناسب برای علاقمندان به این نوع داستان‌ها.