کتاب این خیابان سرعت گیر ندارد

«این خیابان سرعت گیر ندارد» رمانی نوشته‌ی مریم جهانی است که زندگی زنی مستقل در شهر کرمانشاه را روایت می‌کند. شهره، برای گذران زندگی راننده‌ی تاکسی شده است و با وجود متلک‌ها و سختی‌های بسیار از سوی جامعه‌ای مردسالار و سنتی، به کار خود ادامه می‌دهد. این رمان برنده‌ی دهمین دوره‌ی جایزه ادبی جلال آل احمد شده است.
داستان از پمب بنزین شروع می‌شود، از وقتی که شهره راوی داستان، نازل را داخل باک فرو می‌کند. شهره عاشق رانندگی است و از زندگی گذشته‌اش می‌گوید؛ از کلاس درس انشا: «درآینده می‌خواهید چه کاره شوید؟» شهره می‌خواهد راننده تاکسی بشود. او می‌خواهد برخلاف عرف و سنت و در جایی که حتی مادرش هم مخالف است، پشت فرمان بنشیند و در جامعه‌‌ای مردسالار راننده تاکسی شود. آن هم در محدوده جغرافیایی که مردهایش پایبند سنت و آداب و رسوم خودشان هستند. از نظر مادر شهره، زن با سه چیز زن می‌شود؛ ازدواج، زایمان و شیردهی. برخلاف مادر، پدر شهره گاهی همراه او می‌شود. شهره، زنی جسور است که برخلاف زنان هم سن و سال خودش به شغلش باور دارد. برای ماشینش، اسم انتخاب می‌کند و به او شخصیت می‌دهد. نام تاکسی او «الیزابت» است. در نهایت شهره بهای علاقه‌اش را به شغلی که انتخاب کرده، می‌پردازد. از همسرش (حامد) با طلاقی توافقی جدا می‌شود و سختی‌های کار و نگاه سنگین مردان و زنان جامعه را می‌پذیرد.
زن‌های این رمان به غیر از خود شهره، همگی منفعل‌ و مردهای رمان نیز سیاه هستند. مردهایی که به زنان از بالا به پایین نگاه می‌کنند؛ حامد همسر شهره، بابک پسر دایی‌ او و مسافران و مردم شهر. مادر شهره نیز همسوی مردان جامعه است. اما پدر برخلاف مردان جوان (حامد و بابک) شهره را تشویق می‌کند. نگاه مردانه و سلطه‌طلبانه در این داستان به سن و سال و جنسیت ربطی ندارد.
شهره به دنبال تغییر است. او می‌خواهد این تغییر را با انتخاب شغل مورد علاقه‌اش و از اتاق کوچک تاکسی شروع کند. در پایان شهره با دیدن زنی همانند خودش پشت فرمان سمندی زرد دور میدان آزادی، این تغییر را به چشم می‌بیند.
«این خیابان سرعت گیر ندارد» رمانی خواندنی درباره‌ی مشکلات زنان در جامعه‌ای مردسالار و گزینه‌ای مناسب برای علاقمندان به رمان‌های ایرانی با موضوع زنان است.