"معانی" اثری است به قلم دکتر "سیروس شمیسا" که در آن برخلاف روند متعارف و معمول، ابتدا به "معانی" و سپس به بیان پرداخته است. چرا که از دیدگاه وی، مطالعه بیان برای افرادی که می خواهند آن را بیاموزند جذاب‌تر، ساده‌تر و ارزشمندتر است و ترجیحا ابتدا بیان و سپس "معانی" آموزش داده شود. پس از فصاحت که به معنای صحت و وضوح بوده و صفت لفظ است، بلاغت که اثر و نفوذ و صفت معناست، حاصل می‌شود. یعنی ضمن احتیاط در به کار بردن کلمات و عبارات مناسب و منطبق با استاندارد، سعی می‌کنیم کلام خود را متناسب با حال و هوای خواننده یا مخاطب منعقد کنیم تا تاثیرگذار و دلنشین باشد و چه بهتر که جهت موثرتر و دلپذیرتر افتادن کلام خود، آن را با ظرافت و آراستگی بیان کنیم.
دکتر "سیروس شمیسا" معتقد است جذابیت و فایده کلام، واضح و بی‌واسطه است، اما ظرایف "معانی"، در پس پرده‌ای پنهان است که درک مصادیق آن، بیشتر توسط افرادی که با متون ادبی آشنایی قابل توجهی دارند، صورت می‌گیرد.
دغدغه‌های علم بیان چیزی در سطح جهانی است و همه زبان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برخی از مسائل مربوطه به "معانی" نیز جهانی هستند، در حالی که برخی دیگر برای هر زبان منحصر به فرد هستند. "معانی" در این اثر با توجه به ساختار زبان فارسی بیان شده است و به گونه‌ای است که در قدیم برخی از پیشکسوتان و به تبع آنها معاصرین، در دو محور، به مباحثه پیرامون زبان و ادبیات عرب می‌پرداختند. شایان ذکر است که اکثر مضامین کلیدی کتاب‌های سنتی در هر دو بخش این اثر بررسی شده است، اما برخی از موضوعات جدید ارائه شده در نقد ادبی و علوم بلاغی در صورت لزوم برجسته شده است.
کتاب معانی
