کتاب گفت و گو با تروفو

"گفت و گو با تروفو"، گردآوری‌شده توسط مورخ سینما رونالد برگان، مجموعه‌ای روشنگر، انسانی و صمیمی است که زندگی حرفه‌ای و جهان‌بینی یکی از محبوب‌ترین و تأثیرگذارترین کارگردانان سینمای فرانسه را ترسیم می‌کند. تروفو، از چهره‌های کلیدی "موج نو فرانسه"، سینمای مدرن را با داستان‌گویی عمیقا شخصی، سبک روایی نوآورانه، و اشتیاق بی‌پایانش به زبان سینما دگرگون ساخت. این کتاب، گلچینی از مصاحبه‌هایی است که در طول زندگی او انجام شده‌اند؛ مصاحبه‌هایی که نه‌فقط دیدگاه‌های او درباره فیلم‌سازی، بلکه تأملاتش درباب عشق، کودکی، ادبیات و ژرفای عاطفی آثارش را نیز برملا می‌کنند.
از آغاز کارش به‌عنوان منتقد تندوتیز "کایه دو سینما" تا تثبیت جایگاهش به‌عنوان یکی از کارگردانان شاخص با آثاری چون "۴۰۰ ضربه" و "ژول و ژیم"، تروفو همواره با عشقی خالصانه به سینما زیسته است. مصاحبه‌های این کتاب گستره‌ی دوران خلاقانه‌ی او را پوشش می‌دهند، از بحث درباره فیلم‌های شاخصی چون "روز به‌جای شب"، "کودک وحشی"، و "آخرین مترو" گرفته تا تأملاتی در مورد خاطرات شخصی که به فیلمنامه‌هایش راه یافته‌اند. او با صداقتی صمیمی از تأثیرات خود می‌گوید - از هیچکاک و رنوار تا روسلینی - و درباره‌ی گذارش از نقد به فیلم‌سازی، شیوه‌ی کارش با بازیگران، و سوالات اخلاقی و احساسی در دل داستان‌هایش سخن می‌گوید. جهان آنتوان دوینل، شخصیت محوری بسیاری از فیلم‌هایش، بستری‌ست برای تلاقی حافظه، تخیل و زیست زیسته‌ی او.
در سراسر این گفت‌وگوها، مضامینی چون اهمیت تجربه‌ی زیسته، مرز محو خاطره و داستان، لطافت و شکنندگی عشق، و توانایی سینما در بازنمایی حقیقت درونی بارها تکرار می‌شوند. لحن تروفو اغلب آرام، متفکرانه و ژرف‌اندیش است، آکنده از تعهد به هنری که باید هم عاطفی باشد، هم صادقانه و انسانی. برخلاف همتایان رادیکال‌ترش در موج نو، تروفو هرگز از گرما و همدلی گریزان نبود. اما این گرمی به معنای محافظه‌کاری نبود؛ او به گونه‌ی خود انقلابی بود، فیلم‌سازی که سینما را نه ابزار ایدئولوژی، که بستری برای بیان فردی می‌دانست، جایی که فرم و احساس در آغوش یکدیگر شکل می‌گیرند. نگاه او به فیلمنامه، بازیگری و ریتم، حساسیت مردی را نمایان می‌سازد که می‌دانست معنای یک نگاه، سکوت یا رنگ، به‌اندازه‌ی دیالوگ‌ها و کنش‌ها وزنی احساسی دارد.
"گفت و گو با تروفو" پرتره‌ای صادقانه و تأثیرگذار از فیلم‌سازی است که غزل، حساسیت و درک ژرف انسانی را به پرده‌ی نقره‌ای آورد. این کتاب دریچه‌ای‌ست به ذهن مردی که باور داشت سینما باید هم خلق باشد و هم عشق‌ورزی. برای دوست‌داران سینما، دانشجویان فیلم و شیفتگان جهان تروفو، این اثر گنجینه‌ای است از بینش‌ها، در عین حال سندی تاریخی و منبعی الهام‌بخش که گذر زمان از ارزشش نمی‌کاهد.