نویسنده در کتاب حاضر با استفاه از روش توصیفی تاریخی و شیوة تحلیل محتوا، ضمن پرداختن به تاریخچه و ریشه شناسی هرمنوتیک و هرمنوتیک غربی و معرفی بنیان گذاران و نظریه پردازان این حوزه «آگوستین قدیس»، «شلایرماخر»، «ویلهلم دیلتای»، «نیچه»، «هایدگر»، «گادافر»، «مایل ریکور»» و «یابس آبزر»، بررسی نوع نگاه ادبای اسماعیلیه به مفهوم «هرمسانگی» و کاربست آن در آثار مکتوب ایشان پرداخته است. در این رهگذر مشخص می شود که شاعر و نویسندة اسماعیلی به تأویل آگاهانه و ظاهرا افراطی از گزاره های دینی و... پرداخته و آن را در سروده ها و نوشته های خود به نمایش گذاشته است. دستیابی به این هدف زاویه ای جدید در نوع نگاه به «هرمسانگی قدیم» و «پیوندهای آن با هرمنوتیک مدرن امروز» را آشکار می کند و مشخص می سازد که دست کم در بخشی از ادبیات کلاسیک ایران بحث هایی از این دست رواج داشته است.
کتاب هرمنوتیک، ادبیات، گفتگو با متن
علم
عزت الله سپه وند
