کتاب مصابا و رویای گاجرات

کتاب «مصابا و رویای گاجرات» نوشته نادر ابراهیمی مجموعه‌ای از ۱۴ داستان کوتاه است که نخستین بار در دهه پنجاه منتشر شد. هر داستان به‌طور مستقل روایت می‌شود، اما همگی در فضایی شاعرانه و گاه سوررئال حرکت می‌کنند. موضوع‌ها از روابط انسانی و عشق گرفته تا فراموشی و حسرت گذشته گسترده‌اند. ابراهیمی در این مجموعه بیشتر بر لحن و زبان تکیه دارد تا طرح داستانی پیچیده، و همین باعث می‌شود هر روایت بیشتر حال‌وهوایی نمادین و تفسیری به خود بگیرد.
در داستان اصلی کتاب با عنوان «مصابا و رویای گاجرات»، دو شهر خیالی، مصابات و گاجرات، نماد جهان‌هایی هستند که مردمشان همواره به سوی دیگری میل می‌کنند. شخصیت‌ها از شهری می‌گریزند تا به شهر دیگر برسند، اما در نهایت این حرکت بی‌پایان تنها پوچی و حسرت را آشکار می‌کند. روایت نشان می‌دهد که آرزوهای انسانی اغلب در جایی دوردست و دست‌نیافتنی تصویر می‌شوند و همین نرسیدن بخش جدایی‌ناپذیر آن‌هاست.
داستان «فراموشی فرزند فراموشی» نمونه دیگری از نگاه ابراهیمی به موضوع زمان و حافظه است. مردی صندوقچه‌ای قدیمی را مرتب می‌کند و پسرش در میان وسایل، مدادرنگی‌های کهنه پیدا می‌کند. پرسش ساده کودک در مورد اینکه «این مدادرنگی‌ها چقدر پیر هستند؟»، نوعی مواجهه با گذر سال‌ها و پیوند نسل‌ها را رقم می‌زند. روایت با جزئیاتی کوچک، تقابل میان نگاه کودکانه به اشیا و معنای عمیق‌تری که برای بزرگ‌ترها دارند را نشان می‌دهد.
دیگر داستان‌های مجموعه نیز فضایی متنوع دارند؛ گاهی کودکانه و خیال‌انگیز، مثل قصه اسب چوبی رنگی و گاهی فلسفی‌تر، مثل حکایت انتظار شاهزاده‌ای که دیر می‌رسد. آنچه این مجموعه را کنار هم نگه می‌دارد، زبان شاعرانه و توجه به تجربه‌های انسانی است؛ تجربه‌هایی که بیشتر به‌صورت تصویر و استعاره روایت می‌شوند.