کتاب «نگارش مردمنگاری» نوشتهی جسیکا اسمارت گولین راهنمایی است دربارهی چگونگی نوشتن در پژوهشهای مردمنگارانه. نویسنده توضیح میدهد که بیشتر کتابهای مردمنگاری بر انجام تحقیق میدانی تمرکز دارند، اما این کتاب بر بخش نگارشی تأکید دارد؛ یعنی تبدیل دادههای خام و مشاهدات به متنی منسجم. در فصلهای ابتدایی،گولین تعریف روشنی از مردمنگاری ارائه میکند و تفاوت آن را با دیگر روشهای کیفی توضیح میدهد. او همچنین به جنبههای اخلاقی کار مردمنگارانه میپردازد، مثل رابطهی پژوهشگر با شرکتکنندگان، حفظ حریم شخصی آنها و ثبت دقیق تجربههای میدانی. نویسنده نشان میدهد که مردمنگاری صرفا گزارش دادهها نیست، بلکه باید داستانی از تجربهی انسانی باشد. موضوعهایی مانند انتخاب زاویهی دید (اولشخص یا سومشخص)، استفاده از گفتوگو و توصیف و ساخت «داستانک»های کوتاه برای انتقال حس موقعیت مطرح میشود. کتاب به جزئیات فنی نوشتن نیز میپردازد؛ از جمله ساختار جملات، ویرایش علمی و نحوهی تنظیم متن برای انتشار در مجلات یا کتابها. گولین در این بخش، پرسشهای عملیتری را مطرح میکند: از کجا باید شروع کرد؟ چطور مخاطب را در نظر گرفت؟ و چگونه بازنگری موثر انجام داد؟ این اثر نوشتن را نه بهعنوان کاری تمامشده، بلکه بهعنوان فرآیندی مداوم معرفی میکند. نویسنده توضیح میدهد که مردمنگار در طول کار با موانعی مانند اضطراب نویسندگی، بازخوردهای داوران و تردید دربارهی «صدای خود» روبهرو میشود. هد، درک نوشتن بهعنوان بخشی از فرایند تحقیق است، نه صرفا محصول نهایی آن. گولین با آوردن تمرینهای نوشتاری و مثالهای واقعی، مسیر رشد تدریجی نویسنده را در کنار رشد پژوهش نشان میدهد.
درباره جسیکا اسمارت گولین
دکتر جسیکا اسمارت گولین، (2002)، در دانشگاه زنان تگزاس، معاون پژوهشی دانشکده هنر و علوم در آن دانشگاه است. او به طور گسترده در مورد مردم نگاری نوشته است، از جمله مردم نگاری پراش (Routledge, 2018) و آتی Doing Ethnography (Guilford).