حامد حبیبی یکی از داستان کوتاه نویسان جدی ادبیات ایران در ده سال گذشته است. حبیبی به خاطر کتاب های قبلی اش جوایزی را به خود اختصاص داده. از جمله جایزه های کتاب سال «هفت اقلیم» و «بنیاد هوشنگ گلشیری». پلک ماهی تازه ترین اثر این نویسنده شامل یازده داستان کوتاه است که به نحوی از لحاظ درون مایه به هم ارتباط دارند. حبیبی استاد یافتن بخش های ناآرام و دور از ذهن وجود شخصیت هایش است و قرار دادن شان در مسیری که باعث تبلور و بیان این تمایلات وجود می شود. برای همین می توان او را داستان نویسی با بن مایه های فکری اگزیستانسیالیستی دانست که راوی پرش ها و دغدغه های وجودی شخصیت های خود است. در اکثر داستان های او اتفاق های چندان مهمی نمی افتند اما طنین این اتفاق هاست که تا عمق روح و جان انسانش را خراش می دهد و جلو می رود. حبیبی علاقه ی ویژه ای به آدم های عادی دارد و روایت این لرزه های وجودی در ماجرایی که برای آن ها رخ می دهد. برای همین است که مخاطب او می تواند جنس این انسان را درک کند و به خواندن ماجراهایی مشغول شود که برای او می افتد. صدای سقوط این انسان بلند نیست اما انگار برای مدتی طولانی در ذهن جا خوش می کند.
کتاب پلک ماهی
نشر چشمه