ما از تجربه مان چیزی فرا نگرفته ایم که بتوانیم امروز از چیزی به نام انباشت تجربه صحبت کنیم. تاریخ مان را می خوانیم اما در عمل از آن نتیجه و درس نمی گیریم. به قول مرحوم موسوی ماکویی که معاون مدرسه البرز بود ما هنوز در پس پس کوچه ایم. البته پیشرفت هایی شده و من نمی خواهم آیه یاس بخوانم. ولی به هر حال هنوز بازار تهمت و اتهام در میان ما داغ است. چقدر دروغ بی دلیل می گوییم؟ و چرا؟ انگار حقیقت برای ما بی ارزش باشد. می توانیم از هم انتقاد کنیم ولی تمایل مان به فحاشی و اتهام زنی است. این ها مه ربطی به دولت ندارد. نمی دانم در یک مقایسه تاریخی کوتاه مدت تر شده ایم یا نه. نمی توانم اندازه بگیرم. ولی آن چه می دانم همین است که اول این که ما جامعه ای کوتاه مدت هستیم و دوم این که بلند مدت شدن مان ممکن است و ممتنع نیست. دست خودمان است که به کجا برویم.
کتاب فرهنگ، تاریخ، سیاست