کتاب مثل فیلسوف نوشتن

اگر چه شما نویسنده مقاله اید، نباید در آن مداخله ی مستقیم داشته باشید. این به آن معنا نیست که نمی توانید با ضمیر اول شخص حرف بزنید. با ضمیر اول شخص حرف زدن یا نزدن امری سلیقه ای است. چند دهه پیش استفاده از ضمیر«من» در مقاله برای دانشجویان ممنوع بود. جمله ای مثل «من استدلال خواهم کرد»، باید حذف می شد و به جای آن جمله ای مثل «استدلالم این خواهد بود» یا «استدلال این مقاله این است» یا «استدلال می شود» قرار می گرفت. این روزها رسمی نوشتن بیشتر غیررسمی است. «استدلالم این خواهد بود» پرطمطراق و تصنعی است. شخصا «من استدلال خواهم کرد» را به یک دلیل دیگر هم ترجیح می دهم.

درباره ی شجاعت جسمانی در جوامع معاصر بحث و ستایش فراوان بوده است. اما شجاعت فکری این طور نیست. عده ی بسیار کمی از مردم شجاعت ماندن بر سر اعتقادات راسخ شان را دارند؛ با این حال اعتقادات راسخ درباره ی مسائل مهم که دستاورد تحقیق و تأمل اند، شایسته ی دفاع شجاعانه اند. اندیشه ها هم درست مثل اعمال جسمانی پیامدهایی دارند. بعضی خوب و بعضی بد، بعضی عالی و بعضی مفتضح، مسئولیت اندیشه های خودتان را بپذیرید.

کسی که می نویسد «استدلال می شود که» منفعل است. اگر بخواهیم خوش بینانه نگاه کنیم باید بگوییم او شجاعت فکری اش را به صورت غیرمستقیم و تلویحی نشان داده است. اما چه کسی است که استدلال می کند؟ اگر شمایید، همین را بگویید. کسی که می نویسد «من استدلال می کنم» فعال است، خود را به مسیر استدلال ملتزم می کند و آن را به محک عقل می زند.