در غرب فقط دو فیلسوف چینی، نام لاتینی‌یافته و با این نام‌ها به شهرتی پایدار رسیده‌اند: کنفوسیوس و منسیوس. منسیوس در سنت کنفوسیوسی مهم‌ترین فرد پس از خود کنفوسیوس است، و این واقعیتی است که چینیان بیش از هزار سال-به دلایل متعدد-به آن اذعان داشته‌اند. کتاب منسیوس شامل پند‌های منسیوس و گفت‌وگوهای وی با هم‌عصران اوست، اما این پندها و مکالمات، طولانی‌تر و غالبا دارای نوعی زمینه‌اند و بدین سبب روشن‌تر از آثار خود کنفوسیوس‌اند. بنابراین وقتی کتاب منسیوس و منتخبات کنفوسیوس در کنار هم خوانده شوند مطالب منتخبات روشنی می‌یابد. به‌علاوه، منسیوس بعضی از افکار کنفوسیوس را بسط داده و در عین حال مسائلی را مطرح کرده که کنفوسیوس به آنها اشاره نکرده است. اگر بگوییم افکار منسیوس در آنچه بعدها نظام کنفوسیوسی نام گرفته همان‌قدر موثر بوده است که افکار خود کنفوسیوس، اغراق نکرده‌ایم و...
کتاب منسیوس
