کتاب دریاچه گروندل
نویسنده:
گوستاو ارنست
3.2
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
18 آبان
٪15
13515
معرفی کتاب دریاچه گروندل
رمان «دریاچه گروندل» نوشته‌ی گوستاو ارنست (متولد ۱۹۴۴ در وین) اثری کوتاه اما ژرف در ژانر داستان خانوادگی است که نخستین بار در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. این رمان با نثری موجز و دقیق، تصویری از فروپاشی تدریجی روابط خانوادگی در دل آرامش و زیبایی طبیعت ارائه می‌دهد. ارنست، که در میان نویسندگان معاصر اتریشی به واقع‌گرایی فشرده و نگاه دقیقش به روابط انسانی شناخته می‌شود، در این اثر به‌جای خلق درامی پرکشش، سکوت، غیبت و زمان را به شخصیت‌های اصلی خود بدل می‌سازد. داستان درباره‌ی خانواده‌ای پنج‌نفره است: پدر و مادر و سه فرزندشان-جان، بلا و لیلی-که هر تابستان برای گذراندن تعطیلات به منطقه‌ی کوهستانی و دریاچه‌ای سالزکامرگوت و به‌ویژه «دریاچه گروندل» می‌روند. در ظاهر، این سفرهای تابستانی بازگشتی مفرح به طبیعت و زمان آرامش است، اما ارنست با ظرافت نشان می‌دهد که پشت این نظم تکراری، نوعی فاصله‌گیری تدریجی پنهان است. با گذر زمان، فرزندان بزرگ می‌شوند، به کشورهای دیگر می‌روند و تابستان‌های خانوادگی جای خود را به تنهایی‌ها و غیبت‌ها می‌دهد. دریاچه، با سطح آرام و سکوت خود، شاهد این گذار بی‌صداست-همچون آینه‌ای که تغییر را منعکس می‌کند بی‌آنکه خود دگرگون شود. رمان بیش از آنکه روایتی از رخدادها باشد، نوعی تأمل شاعرانه درباره‌ی زمان و از دست رفتن است. ارنست از «تعطیلات تابستانی» به عنوان استعاره‌ای از تکرار زندگی استفاده می‌کند: بازگشت‌های ظاهرا مشابه که در واقع حامل نشانه‌های آرام فرسایش و جدایی‌اند. در این جهان روایی، هیچ حادثه‌ی انفجاری رخ نمی‌دهد؛ تنش‌ها در سکوت رشد می‌کنند، محبت به تدریج رنگ می‌بازد و خانواده‌ای که زمانی منسجم بود، در اثر مهاجرت، استقلال و گذر نسل‌ها به آرامی از هم می‌پاشد. در این میان، لحن نویسنده «لاکونیش» است-کلامی اندک، اما بار عاطفی سنگین؛ او با حذف اغراق و ملودرام، درد را از خلال غیبت و سکوت به تصویر می‌کشد. در کنار مضمون زمان و فقدان، طبیعت نقش استعاری پررنگی دارد. منظره‌ی دریاچه گروندل صرفا پس‌زمینه‌ای زیبا نیست، بلکه خود بدل به شخصیت می‌شود: ثبات و بی‌زمانی دریاچه، تضادی عمیق با زوال پیوندهای انسانی می‌سازد. چشم‌انداز آرام، یادآور آن است که طبیعت در برابر اندوه و گذر انسان بی‌اعتنا می‌ماند. ارنست از این تضاد برای تأملی در باب حافظه و هویت بهره می‌گیرد-اینکه چگونه مکان‌ها می‌توانند خاطره را در خود نگه دارند، حتی وقتی صاحبان آن خاطره دیگر بازنمی‌گردند. از نظر سبک، نثر ارنست ساده و موجز است، اما پشت این سادگی، لایه‌ای از مشاهده‌ی دقیق روان انسانی نهفته است. او با چند جمله کوتاه، تنهایی، جدایی و گذر عمر را ملموس می‌کند. این اثر، اگرچه فاقد گره‌افکنی‌های دراماتیک است، اما عمقی تأمل‌برانگیز دارد که خواننده را در سکوتش درگیر می‌سازد. برای کسانی که به آثار مینیمالیستی، روایت‌های خانوادگی و ادبیات اتریشی علاقه‌مندند، «دریاچه گروندل» تجربه‌ای فشرده از اندوه آرام و زیبایی گذراست-روایتی از اینکه چگونه در میان تداوم مکان و زمان، تنها انسان است که تغییر می‌کند و ناپدید می‌شود.
درباره گوستاو ارنست
گوستاو ارنست نمایشنامه نویس، رمان نویس و فیلمنامه نویس اتریشی است. او همچنین دو مجله ادبی Wespennest و kolik را تأسیس و ویرایش کرده است. ارنست در وین متولد شد و در دانشگاه وین فلسفه، روانشناسی و تاریخ خواند. او در Leopoldstadt زندگی می کند.
دسته بندی های کتاب دریاچه گروندل
قسمت هایی از کتاب دریاچه گروندل
جان می دود، اما ناگهان می ایستد و به عقب نگاه می کند. می گوید: «می خواهم یک چیزی بپرسم؛ چرا شما دو تا هیچ وقت به ما نگفته بودید که بابا قبلا ازدواج کرده بود؟» همسرم می گوید: «هیچ وقت موقعیتش پیش نیامده بود. شماها هم هیچ وقت نپرسیده بودید. هیچ اهمیت و تاثیری هم در زندگی مان نداشت یا اینکه تو فکر می کنی اهمیت داشت؟ آره؟» جان می گوید: «نه! اما تاریخچه قبلی یک خانواده همیشه برای خانواده مهم است. نیست؟» همسرم می گوید: «چرا، اگر تو این طوری فکر می کنی. اگر زندگی قبلی بابا شکست نمی خورد، حتما زندگی ما شکست می خورد. همان طور که شاید بدون داستان های مردان قبلی زندگی من هم، زندگی من و بابا ناموفق می بود.»
کتابهای مرتبط با کتاب دریاچه گروندل
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب دریاچه گروندل" ثبت می‌کند