کتاب سرعت نور

«سرعت نور» نوشته‌ی خاویر سرکاس رمانی است که از زاویه دید یک نویسنده اسپانیایی روایت می‌شود. او برای تدریس و نوشتن به آمریکا می‌رود و در آنجا با فردی به نام رادنی فالک آشنا می‌شود. رادنی مردی تنها و غیرعادی است که گذشته‌ای سنگین از حضور در جنگ ویتنام دارد. آشنایی با او برای راوی نقطه‌ی شروعی می‌شود تا به پرسش‌های عمیق‌تر درباره‌ی انسان، تاریخ و نوشتن بپردازد. کتاب «سرعت نور» تنها داستان یک دوستی یا زندگی دو فرد نیست، بلکه تأملی است بر اثرات ماندگار خشونت و جنگ بر انسان و جامعه. کتاب نشان می‌دهد که زخم‌های جنگ به نسل‌ها منتقل می‌شوند و بازتاب آن‌ها نه‌فقط در خاطرات سربازان، بلکه در ادبیات، تاریخ و وجدان جمعی باقی می‌ماند.
داستان به تدریج گذشته‌ی رادنی را آشکار می‌کند؛ گذشته‌ای پر از خشونت و تجربه‌های آسیب‌زای جنگ. او با خاطراتی زندگی می‌کند که به شکل مداوم او را آزار می‌دهند و روابطش با دیگران را مختل کرده‌اند و راوی نیز با چالش‌های شخصی خودش روبه‌روست و این دو مسیر در روایت در هم تنیده می‌شوند. رابطه‌ی میان آن‌ها تبدیل به ابزاری می‌شود برای نشان دادن اینکه چگونه تجربه‌های فردی به مسائلی جمعی و تاریخی پیوند می‌خورند.
رمان علاوه بر روایت زندگی شخصیت‌ها، به موضوعات گسترده‌تری هم می‌پردازد. یکی از محورهای اصلی، مسئولیت اخلاقی نویسنده در بازگویی حقیقت است. سرکاس نشان می‌دهد که مرز بین داستان و واقعیت همیشه مشخص نیست و نوشتن می‌تواند هم راهی برای نزدیک شدن به حقیقت باشد و هم پرده‌ای که آن را مبهم‌تر می‌کند. در این مسیر کتاب به پرسش‌هایی درباره‌ی حافظه، گناه و امکان روایت صادقانه گذشته پاسخ می‌دهد.