دومین کتابی که از زولفو لیوانلی خوندم. موقع خوندنش غرق بودم و از ایستگاههای مترو و BRT جا میموندم. شخصیتها به زیبایی پرداخته شدهن و هیچکدوم تماماً سیاه یا سفید نیست. داستان جذابه و برای خاورمیانهنشینها چندبرابر. ضمناً با توجه به زمینهی داستان احتمال سانسور داره اما من بررسی نکردم. زولفو لیوانلی رو بیشتر بخونید رفقا.
ساختار اثر مدرن و درون مایه اش سیاسی/اجتماعی است. روایتی خوش تعلیق و منطق محور، که نثری روان و کلامی ساده و همه کس فهم دارد. درامی تراژیک که محوریت قصه اش، پرداخت به زندگی در تبعید خود خواستهی فعالان سیاسی، از کشورهایی است که در آنها نظام حاکم دیکتاتوری و توتالیتاریسم است. خالق اثر " زولفو لیوانلی" با نگاهی ژرف و روان شناختی به زندگی تک تک شخصیتهای اصلی و فرعی داستانش، که به نوعی (مستقیم و یا غیر مستقیم) تحت تاثیر جریان چپ و جنبش سوسیالیستی هستند، مسئله انتقام و بخشش را مطرح میکند، موضوعی مهم که هم شخصیتها و هم مخاطب را درگیر خود میکند و تا پایان داستان به شکلی استادانه آنرا بسط میدهد.