کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم; کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم

کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم

How We Survived Communism and Even Laughed
تجربه و هنر زندگی 1

کد کتاب : 13400
مترجم :
شابک : 9786009407217
قطع : پالتویی
تعداد صفحه : 288
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1991
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 19
زودترین زمان ارسال : 5 اردیبهشت
کتاب چطور از کمونیسم جان به در بردیم و حتی خندیدیم; کتاب چطور از کمونیسم جان به در بردیم و حتی خندیدیم
چطور از کمونیسم جان به در بردیم و حتی خندیدیم
How We Survived Communism and Even Laughed

کد کتاب : 134102
مترجم :
شابک : 978-6008883463
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 212
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1991
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 5 اردیبهشت

معرفی کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم اثر اسلاونکا دراکولیچ

در این کتاب به عنوان یکی از مهمترین مطالعات زنان در دهه ی نود میلادی، اسلاونکا دراکولیچ مبارزات روزانه زنان تحت رژیم مارکسیستی در جمهوری یوگسلاوی سابق را شرح می دهد. دراکولیچ روزنامه نگار و رمان نویس با شوخ طبعی و همدلی درباره تجربیات خود و سایر زنان کشور های اروپای شرقی در دوران کمونیسم که پشت این پرده ی آهنی زندگی می کردند و رنج می کشیدند می نویسد . مقالات او همانند پرتره ای از واقعیت در پس لفاظی ها، عواقب این رژیم ها را نیز شرح می دهند: ممکن است دیوار برلین سقوط کرده باشد ، اما ایدئولوژی آن نمی تواند به سرعت از بین برود و زنگی سپری شده با ترس به این راحتی فراموش نخواهد شد. اثر بر رابطه ی شدیدی که دراکولویچ میان اشیاء مادی با روح، زنانگی و فردیت کشف کرده است متمرکز است.او این رابطه را نتیجه ای اجتناب ناپذیر از یک سبک زندگی مشخص می داند سبکی که سرمایه داری و کالای شدن را انکار می کند اما علی رغم آن در نهایت نتیجه ی این سبک زندگی ترکیبی از این دو است. او به بررسی سختی هایی که زنان با آن روبرو هستند می پردازد و به رژیمی که به زنان اجازه دستیابی به اساسی ترین مواد که به آنها این امکان را می دهد که زنانگی خود را ابراز کنند را نمی دهد. به بهانه ی بورژایی بودن حتی اجازه نمی دهد آن مدل لباس هایی را که به آنها احساس زن بودن را می دهد بپوشند. در این کتاب می خوانیم "من سفر کردم تا این تغییرات بعد از انقلاب را از نزدیک خصوصا در زندگی زنان کشورهای مختلف ببینم. من با زنان در آشپزخانه هایشان نشستم و آنها از زندگی شان، از بچه هایشان و از مردانشان برایم حرف زدند و من دیدم طرح کلی زندگی هامان تقریبا عین هم است. ما زن ها چشم انداز مشترکی در زندگی داشتیم که با چشم انداز مردها متفاوت بود. ما از پایین به مسائل نگاه می کردیم و چشم اندازمان ساده و پیش پا افتاده بود...".
اسلاونکا دراکولیچ
اسلاونکا دراکولیچ، زاده ی ۴ جولای ۱۹۴۹، روزنامه نگار و نویسنده ای اهل کرواسی است. دراکولیچ در رییکا کرواسی به دنیا آمد.او در دانشگاه زاگرب در رشته ی ادبیات تطبیقی و جامعه شناسی تحصیل کرد. دراکولیچ از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲ با دوهفته نامه ی استارت و هفته نامه ی باناس همکاری می کرد. او در اوایل دهه ی 1990 کرواسی را به دلیل مسائل سیاسی ترک کرد و رهسپار سوئد شد. آثار و مقالات او در بسیاری از نشریات اروپایی و بین المللی مانند لا استامپا، فرانکفورتر آلگماینه زایتونگ، نیشن، یوروزین چاپ شده است. دراکولیچ د...
دسته بندی های کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم
خود زندگی نامه
دهه 1990 میلادی
زنان و فمنیسم
سیاسی
تاریخی
ادبیات کرواسی
تجربه و هنر زندگی
ناداستان
نکوداشت های کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم
A thoughtful, beautifully written collection of essays...blending provocative analysis with the texture of everyday life.
مجموعه مقالاتی هوشمندانه با نوشتاری زیبا ... ترکیبی از تحلیل های برانگیزاننده با بافتی از زندگی روزمره.
New York Times Book Review New York Times Book Review
An invaluable account of the cumulative weariness of the soul brought on by daily life in an Eastern European country.
روایتی ارزشمند از فرسودگی جمعی روحی در اثر از زندگی روزمره در یک کشور اروپای شرقی.
Vivian Gornick
Not only the first ever grassroots feminist critique of communism, it’s one of our first glimpses into real peoples lives in pre–revolutionary Eastern Europe. My world is twice as large as it was before I read this book
نه تنها نخستین انتقاد شدید فمینیستی از کمونیسم ، بلکه این نخستین نگاه ما به زندگی واقعی مردم در اروپای شرقی قبل از انقلاب است. دنیای من دو برابر بزرگتر شده است.
New York Times-bestselling author Barbara Ehrenreich
قسمت هایی از کتاب کمونیسم رفت،ما ماندیم و حتی خندیدیم (لذت متن)
می فهمم که من فقط کلماتی دارم و این که هر از گاهی ، وقتی آنها را در آغوش می گیرم ، تنهایی کمتری دارم.
هر فضای عمومی مانند یک بیلبورد است ، با پیام هایی از ناخودآگاه جمعی ملت. در آنجا می توان انفعال ، بی تفاوتی همراه با خشم ، ترس ، استانداردهای دوگانه ، براندازی ، اقتصاد بد ، تعریفی پیچیده از خود «عمومی».