در نهایت، تیمی از زیست شناسان تصمیم گرفتند که حدس و گمان را متوقف کرده و تعدادی زمایش علمی انجام دهند. آنها فرضیه ای کاملا متفاوت را ارائه داده اند: به نظر می رسد نوارهای گورخر دفع کننده حشرات هستند. حشرات آزار دهنده اسب (Horsflies) به درستی نامگذاری شده اند. آنها پر سروصدا، و بسیار فرز هستند و اگر تا به حال سعی کرده باشید یکی از آنها را بکشید، متوجه شده اید که آنها همانند چرم چکمه محکم هستند! آنها پس از ضربه، به سادگی شاخک های خود را صاف کرده و بدون اینکه آسیبی دیده باشند پرواز می کنند.
معلوم شد که رنگهای تیره مگسهای بیشتری را، و رنگ سفید حشرات کمتری را به خود جلب می کند. اما در کمال تعجب آنها دریافتند که مدلی همانند نوارهای گورخر، کمترین حشرات را به خود جلب می کند. آنها دریافتند که حشرات آزار دهنده اسب ها به نور پولاریزه (تک رنگی) واکنش نشان می دهند - بسیاری از حشرات اینگونه اند - و این نوارها باعث التقاط موج های نور می شوند.
انتخاب طبیعی می توانست به تدریج از نژادهای نیمه راه راه، مسیر خود را پیدا کرده باشد؛ نژاد های نیمه راه راه سالم تر باقی می ماندند و شاید نژادهای نیمه راه راه ایستگاهی در مسیر شکل گیری گورخر های امروزی بودند.
فرهنگ نشر نو
لئو گراسه
Publishers Weekly
Library Journal