با توجه به پیامدهای گرم شدن کره زمین و انتشار قابل توجه گازهای گلخانه ای، ایده های مختلفی برای کاهش این انتشارات یا پیشنهاد یون های محلول برای حذف آلاینده ها مورد مطالعه قرار گرفته است. امیدوار کننده ترین ایده ها کاهش مصرف، بازیافت زباله و تصفیه زباله توسط سیستم های بیولوژیکی است. در این دسته اخیر، مطالعات نشان داده اند که استفاده از ریزجلبک ها راه حلی بسیار امیدوارکننده برای بیوفیکساسیون دی اکسید کربن است. در واقع، این میکروارگانیسم ها به لطف فتوسنتز قادر به جبران سطوح بالای CO2 هستند. از ریزجلبک ها در زمینه های مختلف (صنایع غذایی، کود، سوخت زیستی و ...) نیز استفاده می شود. برای به دست آوردن یک جداسازی بهینه CO2 با استفاده از میکرو گاز، باید عملکرد آنها در یک محیط مطلوب و مطابق با شرایط عملیاتی بهینه (دما، مواد مغذی، pH، نور و غیره) انجام شود. بنابراین، ریزجلبک ها در یک محفظه، یعنی فوتوبیوراکتورها، که به طور مشخص در حالت پیوسته کار می کنند، رشد می کنند. این نوع راکتور بسته به ویژه ما را قادر می سازد تا آلودگی کشت را کاهش دهیم، انتقال CO2 را بهبود بخشیم و سیستم کشت را بهتر کنترل کنیم. این آخرین نکته شامل تنظیم غلظت (زیست توده، بستر یا محصول جانبی) علاوه بر مقررات مرسوم (pH، دما) است.
کتاب تثبیت زیستی کربن دی اکسید با ریزجلبک ها
دانشگاه تهران
