کتاب «سرگذشت من» نوشتهی آنتونی ترالاپ که برندهی جایزهی بهترین کتاب غیرداستانی جنایی همان سال شد، گزارشی روزبهروز از تجربهی نویسنده در زندانهای بریتانیا است. ترالاپ مردی ۵۶ ساله از طبقهی متوسط و تهیهکنندهی سابق رادیو و تلویزیون، پس از ارتکاب یک اشتباه مالی و جعل اسناد بانکی به ۱۲ ماه زندان محکوم شد و حدود ۹ ماه و نیم را در سه زندان متفاوت گذراند. کتاب بر پایهی یادداشتهای روزانهای نوشته شده که او بهصورت مخفیانه و با احتمال تنبیه، روی برگههای کوچک مینوشت. ساختار کتاب بر اساس تقویم زندان تنظیم شده و هر بخش وضعیت او در یک دورهی زمانی مشخص را روایت میکند. ترالاپ در روزهای نخست ورود، تجربهی شوکآور پذیرش زندانی جدید را توضیح میدهد؛ از بازرسی کامل بدن گرفته تا دریافت لباس زندان و آشنایی با مقررات اولیه. او سپس به تدریج وارد شرح زندگی روزمره در بندهای مختلف میشود؛ بندهایی شلوغ، محدود و گاه خشونتآمیز که در آن زندانیها برای بقا، شبکههای غیررسمی دوستانه، قوانین نانوشته و تجارتهای کوچک خود را شکل میدهند. در فصلهای بعدی نویسنده به توصیف رفتار زندانبانها و نقش آنها در شکلدهی فضای روانی زندان میپردازد. برخی از آنها تلاش میکنند نظم را با حدی از انسانیت حفظ کنند، در حالی که گروهی دیگر با بیرحمی و میل به تنبیه شناخته میشوند. ترالاپ صحنههایی از درگیریها، تلاش برای خودکشی، بحرانهای روانی و فقدان امکانات پایه را بدون بزرگنمایی ارائه میکند. این نگاه مستقیم باعث میشود خواننده تصویری دقیق از سازوکار زندانهای بریتانیا و مشکلات ساختاری آنها به دست آورد. یکی از محورهای اصلی کتاب نشان دادن این است که چگونه فردی «معمولی» و خارج از دنیای جرم باید خود را با محیطی ناسازگار وفق دهد. ترالاپ در یادداشتهایش روند تغییرات رفتاری خود، تلاش برای حفظ روحیه و راههایی را که برای کنار آمدن با فشار زندان پیدا میکند، ثبت کرده است. او به نقش طنز تلخ و مشاهدات دقیقش اشاره میکند و توضیح میدهد که چگونه انسان در شرایط سخت، ناچار به تطبیق، فاصله گرفتن از گذشته و ساختن روالی تازه میشود. این اثر علاوه بر جنبهی روایی، منبعی مهم برای شناخت وضعیت زندانهای مدرن، بحرانهای انسانی داخل آنها و نحوهی برخورد سیستم قضایی با زندانیان غیرخشونتآمیز است.