جنبش دانشجویی ایران بخش مهمی از جنبش سیاسی منتهی به انقلاب است و دانشکده ی پلی تکنیک تهران (دانشگاه امیرکبیر کنونی) نیز یکی از پایگاه های مهم این جنبش بود که به همین دلیل نیز دوبار تا مرز انحلال پیش رفت. کتاب حاضر از یک سو دغدغه ی نویسنده در پاسخ به این پرسش جامعه شناسی تاریخی است که چرا در ایران انقلاب شد و چرا اسلامی و از سوی دیگر علاقه و ایفای دین نسبت به دانشگاه پلی تکنیک تهران است که خود نیز عضوی از دانشجویان سیاسی این دانشگاه بوده، از این رو کوشیده که پاسخ به پرسش های دغدغه ی اول خود را از طریق تحلیل جنبش دانشجویی پلی تکنیک از بدو تأسیس تا پیروزی انقلاب به دست آورد. هرچند تأکید نویسنده بر بخش اسلامی این جنبش دانشجویی است ولی تا آن جا که شرایط و امکانات اجازه داده سایر گرایش ها را نیز در تحلیل خود لحاظ کرده است.
