کلر اتکینز، نویسنده و فیلمنامهنویس استرالیایی، متولد سیدنی. اولین رمانش "نونا و من" به تقابل فرهنگی بین بومیان استرالیا و ساکنان تازه این کشور میپرداخت و سال ۲۰۱۵ چند جایزهی معتبر ادبی را به خود اختصاص داد.
"بین ما" دومین رمان اوست که به تنوع فرهنگی جمعیت استرالیا و نگرش در حال تغییر جامعهی استرالیا نسبت به پناهجویان میپردازد. این اثر هم نامزد چند جایزهی ادبی بود و سال ۲۰۱۹ بهعنوان کتاب سال شورای کتاب استرالیا انتخاب شد.
اتکینز که خودش رگوریشهی ویتنامی-استرالیایی دارد، برای این رمان شخصیتهایی از ملیتهای مختلف انتخاب کرده و آنها را در یک مدرسه کنار هم قرار داده است. رمان سه راوی مختلف دارد: آناهیتا، دختر نوجوان و پناهجوی ایرانی که به همراه مادرش در اردوگاه پناهجویان زندگی میکند و فقط برای رفتن به مدرسه میتواند از اردوگاه خارج شود؛ جونو، پسری از یک خانوادهی نابسامان استرالیایی که از مادر و خواهرش جدا شده و با پدرش زندگی میکند؛ و کنی، مرد میانسالی از ویتنام که نگهبان اردوگاه است و پسرش در همان مدرسه آنا و جونو درس میخواند.
اتکینز برای نوشتن این رمان، چهار سال در شهر داروین استرالیا زندگی کرده است. اردوگاه پناهجویان ویکهمپوینت در نزدیکی این شهر واقع شده و محل اصلی مطالعهی نویسنده برای نوشتن این رمان بوده است.
کلر اتکینز نویسنده، فیلمنامهنویس، تدوینگر و تهیهکننده استرالیایی است. وی کارگاههای آموزشی در مورد فیلمنامهنویسی و بهطور کلی نویسندگیخلاق برگزار میکند.
پاهایم هماهنگ با ریتم موسیقی در حال پخش از تلویزیون گوشۀ اتاق، روی تسمۀ نقاله میکوبند. کلیپهای موسیقی آمریکایی در استرالیا سانسور نمیشوند. پنج دختر با لباسهایی شبیه لباس زیر، روی صفحه بالا و پایین میپرند. شاید هم لباس زیر است. از زهرا میپرسم: «فکر میکنی دخترهای معمولی هم توی استرالیا اینجوری لباس میپوشن؟» «بعضیها بله. توی مدرسه موقع لباس عوض کردن برای ورزش، ندیدیشون؟» دیدهام، کلی لباس زیر ست و پرزرقوبرق. همیشه از مال خودم خجالت میکشم، همانهایی که وقتی به کریسمس آیلند رسیدیم به ما دادند. مال من کهنه شده، با نخهای نازک آویزان از لبهها مثل تارهای عنکبوت. درخواست دادم اما نویش را ندادند. مأمور گفت: هنوز قابل استفاده هستن.» و حالا که به لباس زیر زنهای رقصان روی صفحۀ تلویزیون نگاه میکنم، شاید قابل استفاده باشند. بههرحال، مواد اولیۀ بیشتری نسبت به مال آنها دارند.