کتاب الفبای ناممکن ها

کتاب «الفبای ناممکن‌ها» نوشته‌ی سایمون کریچلی مجموعه‌ای از نوشته‌های کوتاه و پراکنده است که هر کدام به یکی از مفاهیم، حالات یا پدیده‌های مرتبط با تجربه انسانی و اندیشه فلسفی می‌پردازد. متن کتاب به‌صورت الفبایی تنظیم شده، اما از ساختار روایی یا منطقی کلاسیک پیروی نمی‌کند. هر قطعه می‌تواند یک بند یا چند صفحه باشد و نویسنده در آن‌ها موضوعاتی مانند مرگ، پوچی، طنز، اضطراب، قدرت، یا حتی خود نوشتن را بررسی می‌کند.
کریچلی در این کتاب به جای ارائه پاسخ‌های مشخص، پرسش‌هایی طرح می‌کند که معمولا مرز مشخصی بین فلسفه، ادبیات و تجربه زیسته ندارند. او مفاهیمی را بررسی می‌کند که یا اساسا تعریف‌ناپذیرند یا در حوزه‌هایی قرار می‌گیرند که فلسفه کلاسیک به‌طور کامل به آن‌ها نپرداخته است؛ مفاهیمی مانند تجربه‌ی شوخ‌طبعی، حس تهی بودن، یا معنای غیرقابل بیان چیزها. لحن و سبک او ترکیبی است از جدیت و شوخی، شکاکیت و تأمل و همین باعث می‌شود مرز بین صداقت فلسفی و بازی زبانی تا حد زیادی محو شود.
در پایان کتاب گفت‌وگویی میان کریچلی و تاد کسلمن آمده که در آن نویسنده درباره‌ی هدف، ساختار، و نگاهش به فلسفه و نوشتار توضیح می‌دهد. در این گفتگو روشن می‌شود که هدف کریچلی از این نوشته‌ها بیشتر بازتاب یک روش تفکر یا حالت ذهنی بوده تا تدوین یک نظریه یا نظام فکری مشخص. به نوعی می‌توان این اثر را نوعی «پیرافلسفه» دانست که در آن مرز بین نوشته شخصی و تأمل فلسفی کمرنگ شده است.
«الفبای ناممکن‌ها» برخلاف آثار متعارف فلسفی، بیشتر بر تجربه، زبان، و لحظات گسسته‌ای تمرکز دارد که در آن‌ها مفهوم «ناممکن» به اشکال مختلف بروز می‌کند. مخاطب در جریان خواندن کتاب با مفاهیم روبه‌رو می‌شود، نه از طریق تعریف دقیق یا مثال منطقی، بلکه از طریق مواجهه مستقیم با زبان، تجربه و عدم قطعیت؛ به همین دلیل این کتاب نه فقط یک متن نظری، بلکه نوعی تجربه‌ی خواندن است که بر مبنای مشارکت فعال خواننده شکل می‌گیرد.