کتاب خیریه هوشمند

کتاب «خیریه هوشمند: نهادهای نیکوکاری در عصر جدید چگونه اداره می‌شوند» نوشته‌ی الیسون فاین و بت کانتر، به یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی سازمان‌های اجتماعی در عصر حاضر می‌پردازد: چگونه می‌توان از پتانسیل عظیم فناوری‌های هوشمند و اتوماسیون بهره برد، بدون آنکه مأموریت اصلی و هسته‌ی انسانی این سازمان‌ها قربانی شود؟ نویسندگان، که هر دو از چهره‌های شناخته‌شده در زمینه‌ی فناوری و فعالیت‌های اجتماعی هستند، یک نقشه‌ی راه عملی و فکورانه برای رهبران این بخش ترسیم می‌کنند.
نویسنده معتقد است فناوری هوشمند، از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین گرفته تا ربات‌های سخنگو، نباید به عنوان ابزاری برای جایگزینی انسان‌ها، بلکه به عنوان وسیله‌ای برای آزادسازی پتانسیل آن‌ها نگریسته شود. فاین و کانتر استدلال می‌کنند که بسیاری از سازمان‌های غیرانتفاعی در چرخه‌ای از مشغله‌های بی‌پایان و کمبود منابع گرفتار شده‌اند. بخش بزرگی از زمان و انرژی کارکنان، صرف انجام وظایف تکراری و اداری می‌شود که می‌توان آن‌ها را به ماشین‌ها سپرد. اتوماسیون این فرآیندها، به تعبیر نویسندگان، «سود سهام زمان» را به ارمغان می‌آورد.
چاین «زمان» آزاد شده، سرمایه‌ی اصلی برای تمرکز بر فعالیت‌هایی است که تنها از عهده‌ی انسان برمی‌آید: ایجاد روابط با ذی‌نفعان، تفکر استراتژیک، حل خلاقانه‌ی مسائل پیچیده‌ی اجتماعی، و ارائه‌ی خدمات همدلانه. کتاب هشدار می‌دهد که بزرگترین خطر، نگریستن به فناوری به عنوان یک مسئله‌ی صرفا فنی است که باید به بخش IT واگذار شود. برعکس، این یک مسئله‌ی رهبری است. اگر فناوری بدون رویکردی انسان-محور به کار گرفته شود، می‌تواند به راحتی سوگیری‌های انسانی را در الگوریتم‌های خود بازتولید کرده و به جای کمک، به افراد آسیب برساند.
«خیریه هوشمند: نهادهای نیکوکاری در عصر جدید چگونه اداره می‌شوند» راهنمایی است برای گذار از ذهنیت کمبود به سمت فرهنگی که در آن، فناوری به صورت استراتژیک و اخلاقی برای تقویت مأموریت سازمان به کار می‌رود. این کتاب به رهبران نشان می‌دهد چگونه می‌توانند با هوشمندی، ساختارهایی ایجاد کنند که در آن ماشین‌ها کارهای ماشینی را انجام می‌دهند و انسان‌ها فرصت می‌یابند تا به بهترین شکل ممکن، به کاری بپردازند که برای آن به این عرصه وارد شده‌اند: ایجاد تغییر مثبت در جهان آن هم برای بهتر زیستن.