دفتر دوم از "داستان توسعه در ایران"، اثری است چهارصد و سی و هشت صفحه ای که به وقایع مربوط به توسعه ی کشور از "از پیروزی انقلاب اسلامی (بهمن 1357) تا دولت یازدهم (خرداد 1392)" می پردازد. سرنگونی سلطنت ناشی از خشم شدید و تاریخی مردم از رژیم سلطنتی بود که با سرکوب سال های پایانی رژیم ، فضای عمومی انقلابی حاکم بر بسیاری از نقاط جهان ، تمرکز بر رهبری واحد و بسیاری از عوامل کوچک و بزرگ دیگر رخ داد و جمهوری اسلامی در نتیجه آن شکل گرفت. موفقیت انقلاب و تشکیل جمهوری اسلامی ، انرژی و نیروی روحی و جسمی نیروهای داخلی متعددی را آزاد کرد و الهام ، هیجان و تلاش را در عرصه عمومی جامعه به منصه ی ظهور رساند.
افراد، به ویژه قشر تحصیل کرده، مانند یک چشمه ی فشرده که به راه افتاده بود ، به میدان خدمت به کشور و ملت هجوم آوردند و مردم و جوانان در سراسر کشور خستگی ناپذیر تلاش کردند تا هر چه در توان دارند برای انقلاب و کشورشان انجام دهند. با توجه به شرایط بسیار متفاوت نسبت به قبل از انقلاب، آنچه در حوزه ی توسعه کشور پس از انقلاب رخ داد، جنبه ها و ویژگی های متمایزی داشت که در دفتر دوم از "داستان توسعه در ایران" به آن پرداخته شده است.
نویسندگان در "داستان توسعه در ایران" عمدتا به بخش زیرساخت ها نگاه کرده اند و برای درک بهتر در مورد عملکرد شرکت های تاثیرگذار در این بخش، ابتدا کلیت پروژه های ساخت و سازی را که در زمینه برنامه های توسعه "از پیروزی انقلاب اسلامی (بهمن 1357) تا دولت یازدهم (خرداد 1392)" صورت گرفته، بررسی کرده اند.
کتاب داستان توسعه در ایران (دفتر دوم)
لوح فکر
مجموعه ی نویسندگان
