کتاب تاریخچه جامعه شناسی کودکی

کتاب «تاریخچه جامعه‌شناسی کودکی» اثر بری مایال به روند شکل‌گیری جامعه‌شناسی کودکی به‌عنوان یک حوزه‌ی مستقل می‌پردازد. مایال توضیح می‌دهد که نگاه به کودکی در طول زمان ثابت نبوده و تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی، سیاست، اقتصاد و دانش تغییر کرده است. او مسیر توسعه‌ی این حوزه را از دوره‌های اولیه‌ای که کودکان در نظریه‌ی اجتماعی تقریبا نادیده گرفته می‌شدند تا زمانی که به‌عنوان کنشگران اجتماعی شناخته شدند، دنبال می‌کند.
مایال در ابتدا به دوره پیش از دهه‌ی ۱۹۸۰ می‌پردازد؛ دوره‌ای که نظریه‌پردازانی مثل دورکیم و پارسونز کودکی را صرفا مرحله‌ای از فرایند اجتماعی‌شدن می‌دانستند. در این بخش نشان داده می‌شود که چگونه دیدگاه بزرگسال‌محور باعث شد کودک در تحلیل‌های جامعه‌شناختی نقش فعالی نداشته باشد. سپس نویسنده به ظهور «جامعه‌شناسی نوین کودکی» در دهه‌ی ۱۹۸۰ اشاره می‌کند؛ رویکردی که کودکان را دارای عاملیت و بخشی از روابط اجتماعی روزمره می‌داند.
سپس کتاب به تحول نگرش‌ها در دهه‌ی ۱۹۹۰ و پس از آن می‌پردازد؛ از جمله تأثیر کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل و گسترش تحقیقات میدانی که کودکان را در تحلیل‌های اجتماعی به‌عنوان مشارکت‌کننده وارد می‌کنند. مایال نشان می‌دهد که چگونه مطالعات کودکی با حوزه‌های دیگر مانند انسان‌شناسی، جغرافیا و مطالعات فرهنگی پیوند خورده و مفاهیمی مانند جهانی‌شدن کودکی، فقر، فضاهای کودکانه و سیاست‌های اجتماعی به بحث‌های اصلی تبدیل شده‌اند.
مایال مسیر نهادی‌شدن این رشته در دانشگاه‌ها، چالش‌های نظری و روش‌شناختی آن و مسائلی مانند دیجیتالی‌شدن زندگی کودکان، مهاجرت و تغییرات اقلیمی را بررسی می‌کند. او تأکید می‌کند که جامعه‌شناسی کودکی همچنان در حال شکل‌گیری است و نیاز به پژوهش‌هایی دارد که تجربه‌ی کودکان را از درون ساختارهای اجتماعی معاصر توضیح دهد.