اولین رمان سمیه سادات مکیان رمانی است با سوژه ای بدیع و ساختاری نو. غروبدار با محوریت یک مفهوم بسیار خاص نوشته شده است؛ یک بیماری که تبدیل می شود به بطن رمان مکیان. رمان درباره ی مردی است که بعد غروب آفتاب دچار فراموشی عمیق می شود و دقیقا بعد از طلوع و آغاز روز جدید حافظه ی خود را به دست می آورد. این اتفاق برای شخصیت عملا دو هویت رقم می زند. مکیان این داستان را براساس یک سندروم واقعی به نام سندروم «غروب» ساخته است. با این حال واوضاع قهرمان رمان و شخصیت های فرعی کنارش در بازه ی زمانی به نسبت طولانی قصه هایی خاص را از سر می گذرانند... نویسنده در دل روایتش ازهم گسیختگی زیستی شخصیت را گره می زند به دالان های زمانی و رمانی می نویسد که می تواند برای مخاطبان ادبیات داستانی ایران حرف های تازه ای داشته باشد. سمیه سادات مکیان انسانی را روایت کرده است که نمی تواند درک معمولی از زیستن در زمانی داشته باشد و مدام ناچار است حافظه اش را به یاری دیگران ترمیم کند...
کتاب غروبدار
