کتاب بچه

کتاب «بچه» نوشته ماری داریوسک، اثری است نادر و عمیق در ادبیات معاصر که با لحنی شاعرانه و گاه طنزآمیز، تجربه مادری را از منظر زنی نویسنده روایت می‌کند؛ تجربه‌ای که در آن نوزاد نه تنها به‌عنوان یک موجود کوچک و بی‌دفاع، بلکه به‌مثابه مفهومی فلسفی، ادبی و حتی هستی‌شناختی مورد واکاوی قرار می‌گیرد. داریوسک، که این کتاب تنها اثر خودزندگی‌نامه‌ای اوست، از نخستین روزها و ماه‌های پس از تولد فرزندش می‌نویسد؛ نه با نگاه اغراق‌آمیز یا سانتیمانتال رایج در متون مادرانه، بلکه با صداقتی خیره‌کننده که خستگی، تردید، عشق، سردرگمی و شگفتی را توأمان در دل خود جای داده است.
کتاب به‌صورت یادداشت‌هایی پراکنده و بدون ساختار روایی سنتی نوشته شده، چیزی میان زندگی‌نامه، جستار و تأمل شخصی؛ اما همین شکل آزاد به آن امکان داده تا لحظه‌به‌لحظه زیستن مادری را بی‌واسطه و بی‌پیرایه به تصویر بکشد. داریوسک با مهارتی درخشان نشان می‌دهد که چگونه تولد یک کودک می‌تواند زمان، زبان، بدن، هویت و حتی شغل یک زن را دگرگون کند. او میان دو قطب گاه آشتی‌ناپذیر -نویسنده بودن و مادر بودن- پل می‌زند و در این میان، به ندرت دیده‌شدن نوزاد در ادبیات را نیز به پرسش می‌کشد.
«بچه» در واقع مکاشفه‌ای است در باب تجربه‌ای که هم بدیهی‌ست و هم رازآلود؛ تجربه‌ای که بسیاری از زنان آن را زیسته‌اند اما کمتر مجال بازگویی‌اش فراهم شده است. این کتاب، نه دستورالعملی برای مادری موفق است، نه وصفی قهرمانانه از فداکاری‌های مادرانه؛ بلکه روایتی است بی‌ادعا و انسانی از زنی که می‌خواهد همچنان بنویسد، در حالی که کودکی تازه‌وارد جهانش را زیر و رو کرده است. با خواندن «بچه»، درمی‌یابیم که مادری نه یک نقش، بلکه وضعیتی وجودی است که زبان تازه‌ای می‌طلبد و داریوسک این زبان را، با تمام لرزش‌ها و روشنی‌هایش، خلق کرده است.