دیوار برلین فروریخته، شوروی دیگر وجود ندارد، دهه‌ی آخر قرنی‌ست که هزاره‌ی دوم با آن به‌پایان می‌رسد، فرانسه آخرین سال‌های حضور آخرین رئیس جمهور کاریزماتیک خودش را پشت سر می‌گذارد و جوانی کردن در دهه‌ی نود یکی از آخرین فرم‌های تجربه‌ی جوانی‌ست که هنوز نسبتی با تجربه‌ی جوانی در گذشته دارد! داستان کتاب «فرزندانشان پس از آن‌ها» ماجراجویی جوانانی‌ست که خودشان نمی‌دانند در چه لحظه‌ی رو به زوالی از تاریخ ایستاده‌اند؛ جوانی که می‌توانست و می‌خواست به ساحل برود، دل به دریا بزند و شور و میل و عشق را تجربه کند، بی‌آن‌که منظر پیامی در دایرکت اینستاگرام، توییتر و فیسبوکش باشد؛ تجربه‌ی حقیقی اولین دیدارها، اولین عاشقیت‌ها و اولین بودن‌ها و نبودن‌ها. فرزندانشان پس از آن‌ها از آن دست داستان‌هاست که نشان می‌دهد چرا ادبیات و سینمای فرانسه همیشه پر است از جوانان پرشور، عاشق، عصیانگر و حتی انقلابی؛ دو پسر داستان، سفری جست‌وجوگرانه و ادیسه‌وار را شروع می‌کنند و در این میان جهان برایشان سرشار است از کشف‌های تازه و بدیع. مسیری خواستنی و نه‌چندان ساده که جوان فرانسوی دهه‌ی نودی ایستاده در آن، نماینده‌ی نسلی بود که به حرارت عجیب جام جهانی باشکوه 1998 فرانسه منتج شد. «نیکولا ماتیو» کتاب سرشار از شور و زندگی‌اش هم‌چون مرور خاطره‌هایی‌ست که اهمیت تأثیر عظیمشان را نمی‌شود کتمان کرد، حتی اگر به‌واقع اتفاق نیفتاده باشند؛ هرچند واقعیت چیزی نیست جز حضور مدام خیال و رویا در لحظه‌لحظه‌ی زیستن‌مان.
کتاب فرزندانشان پس از آن ها
قطره
نیکولا ماتیو
