شانس با بابک و باران یار است و جعبه‌ی موسیقی هنوز هم کار می‌کند، البته به‌جز کار اصلی‌اش که پخش آهنگ است. این بار آهنگی از موتسارت پخش می‌کند و بابک و باران را پرت می‌کند به اتریش اواخر قرن هجدهم، درست توی اتاق پذیرایی خانه‌ی مجلل آقای موتسارت.
موتسارت مربی پیانوی بابک می‌شود و او را به‌عنوان پیانونوازی که خوانندگان گروه اپرایش را هماهنگ می‌کند برمی‌گزیند. بعد هم برای اجرای اپرای «عروسی فیگارو» به سفری پرماجرا به فرانسه می‌روند و با اجرای این اپرا انقلابی در میان تماشاگران به پا می‌کنند. تماشاگرانی که فکر می‌کنند ملکه‌ی اتریشی‌شان فرق بین نان و کیک را نمی‌داند.
کتاب من پیانونواز موتسارت هستم
هوپا
محمدرضا مرزوقی
