کتاب All This Time

رمان «All This Time» نوشته‌ی میکی داتری و ریچل لیپینکات، اثری در ژانر عاشقانه‌ی معاصر برای جوانان است که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد. نویسندگان که پیش‌تر با اثر پرفروش «پنج قدم فاصله» (Five Feet Apart) شناخته شده بودند، بار دیگر با روایتی عاطفی، در مرز میان مرگ و زندگی، عشق و فقدان، به سراغ مفهوم التیام پس از تروما می‌روند. در آغاز داستان، ما با کایل لافرتی روبه‌رو می‌شویم؛ پسری ورزشکار، محبوب و آینده‌دار که به همراه دوست‌دخترش کیمبرلی (کیم) به‌ظاهر زندگی رویایی دبیرستانی را تجربه می‌کند. اما در همان شب فارغ‌التحصیلی، کیم تصمیم به جدایی می‌گیرد؛ لحظاتی بعد، یک تصادف رانندگی مرگبار همه‌چیز را تغییر می‌دهد. کیم درجا جان می‌سپارد و کایل با آسیب مغزی و گناهی سنگین از حادثه جان سالم به در می‌برد. از آن پس، او در جهانی تیره و متروک سرگردان است - جهانی که در آن گذشته و آینده معنای خود را از دست داده‌اند. کایل روزها را میان سردرگمی، خشم، خاطرات گسسته و احساس پوچی می‌گذراند تا زمانی که مارلی وارد زندگی‌اش می‌شود؛ دختری درون‌گرا و غمگین که خود نیز رازی دردناک در سینه دارد. دوستی میان آن‌ها به‌آرامی شکل می‌گیرد، در ابتدا با سکوت و همدلی و سپس با عشقی که بیشتر از تسکین، نوعی نجات متقابل است. اما سایه‌ی تصادف، حس گناه و مرز میان واقعیت و خیال بر سرشان سنگینی می‌کند و خواننده درمی‌یابد که این پیوند شکننده، در دل خود معمایی تلخ نهفته دارد. مضامین محوری کتاب، همچون غم، گناه، هویت و شجاعت بازسازی، با نرمی در روایت تنیده شده‌اند. داتری و لیپینکات نشان می‌دهند که تروما پایان ما نیست، بلکه نقطه‌ی بازآفرینی ماست. کایل باید یاد بگیرد خود را نه از دریچه‌ی گذشته‌ی ازدست‌رفته، بلکه از طریق مواجهه‌ی تازه با درونش تعریف کند. رابطه‌ی او با مارلی استعاره‌ای از فرایند درمان تدریجی روح است: حرکتی از انکار و خودتخریبی به‌سوی پذیرش و امید. در این میان، تصادف ماشین به‌عنوان نمادی از بی‌ثباتی زندگی تکرار می‌شود - یادآور اینکه هیچ‌کس از ضربه‌های ناگهانی سرنوشت مصون نیست. کتاب از خواننده می‌پرسد: آیا می‌توان دوباره اعتماد کرد، وقتی که همه‌چیز یک‌بار از هم فروپاشیده است؟ نویسندگان با نثری نرم و احساسی، جهانی را خلق می‌کنند که در آن عشق و مرگ در هم تنیده‌اند. قدرت رمان در گیرایی عاطفی و قوس روانی قابل‌درک شخصیت‌ها است؛ به‌ویژه تحول کایل از نوجوانی سرگشته به انسانی آگاه‌تر، که یاد می‌گیرد گذشته را نه انکار، بلکه در دل آینده بپذیرد. در عین حال، برخی منتقدان به قابل‌پیش‌بینی بودن بخش‌هایی از طرح داستان و کلیشه‌ای بودن شخصیت مارلی اشاره کرده‌اند. بااین‌حال، رمان به‌دلیل صمیمیت لحن، فضای احساسی پرکشش و نگاه امیدبخشش به رنج، مورد تحسین بسیاری از خوانندگان نوجوان قرار گرفته است.
در نهایت، «All This Time» سفری احساسی درباره‌ی بازسازی پس از شکست است - داستانی درباره‌ی این‌که عشق، برخلاف تصور رایج، درمان دردها نیست، بلکه هم‌راهی در مسیر بهبودی است. این رمان به ما یادآوری می‌کند که گاهی بزرگ‌ترین شجاعت، نه در فراموش کردن گذشته، بلکه در آموختن زندگی دوباره در کنار خاطرات است؛ و اینکه حتی در تاریک‌ترین لحظات، نور التیام می‌تواند از میان ویرانه‌های دل عبور کند.