کتاب تصویر دوزخ; کتاب تصویر دوزخ

کتاب تصویر دوزخ

The hell screen

کد کتاب : 110363
مترجم :
شابک : 978-6223080470
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 478
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 2003
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 12 اردیبهشت
آی جی پارکر
اینگرید جی. پارکر، نویسنده ی آلمانی داستان های معمایی است.پارکر تا زمان بازنشستگی، استاد زبان انگلیسی و زبان های خارجی در دانشگاه دولتی نورفوک در ویرجینیا بود. او پس از تحقیقات آکادمیک خود درباره ی ادبیات ژاپن در قرن یازدهم، به نوشتن داستان هایی معمایی روی آورد که در ژاپن باستان می گذرند. پارکر کتاب های متعددی نوشته که همگی با بازخوردهای مثبت منتقدین و مخاطبین رو به رو شده اند.
دسته بندی های کتاب تصویر دوزخ
ادبیات داستانی
ادبیات معاصر
ادبیات آلمان
دهه 2000 میلادی
رمان
قسمت هایی از کتاب تصویر دوزخ (لذت متن)
«آکیتادا به سرعت از راهرو گذشت و از آنجا به نزدیک ترین حیاط رفت. خالی بود. اصلا نمی دانست کجاست و صدا از کجا آمده، اما برای چند دقیقه گوش تیز کرد. شب تاریک و ساکت باقی بود. دور تا دورش تالارهای معبد بودند و اشکال رمزآلود سایه بار در میان شب. راه کوتاهی را از میان راهروها که به حیاط ها و تالارهای دیگر ختم می شد، پیمود و بعد از جستجو دست کشید. حالا کمی احساس حماقت می کرد و از آنچه شنیده بود، اطمینان نداشت. شاید صدای خفهٔ جغدی یا زوج عاشقی را شنیده باشد. ناله ای از سر شوق و عشوه ای دخترانه. بعد هم لابد عشاق از ترس گیر افتادن در رفته بودند. به زحمت راه اتاقش را پیدا کرد و به رختخوابش رفت و بعد از مدتی طولانی دوباره خوابش گرفت. این بار تا خود صبح تا صدای زنگ گنگ مراسم صبحگاهی پیش از طلوع آفتاب بیدار نشد. باعجله لباس پوشید و به حیاط رفت. هوا گرگ و میش بود. مه غلیظ ساختمان های معبد، طنین زنگ ها و مناجات های محزون را در خود فرو برده بود. آکیتادا با بی میلی به مه نگریست. این مه در کوهستان خصوصا بعد از باران عادی بود و تا نیمهٔ صبح می ماند و به آهستگی پایین می آمد و پیمودن راه در شیب تند کوهستانی را پرمخاطره می کرد. بعد از اینکه اسبش را بست به سمت دروازهٔ اصلی راند. نگهبان دیگری جلو دروازه به او سلام داد. آن ها نظراتی درمورد مه و جادهٔ پایین کوهستان رد و بدل کردند و آکیتادا در عوض مهمان نوازی چند نقرهٔ اهدایی به معبد داد و راهب هم ابراز امیدواری کرد که آقازاده شبی آرام را گذرانده باشند. آکیتادا گفت: «یه بار از صدایی بیدار شدم. کس دیگه ای دربارهٔ این مزاحمت گزارشی نداده؟» «نه آقا، امیدوارم که سروصدای بازیگرا نبوده باشه.»»