علیرضا آزاد
پدر روان کاوی زیگموند فروید ( ۱۹۳۹-۱۸۵۶) از معدود فرزانگان و دانشوران نو اندیش و نو آور و تحلیل گران بزرگ و کم نظیر سده بیستم به شمار می آید. او در زمینه های بس متنوع و گوناگون از حوزه روان پزشکی، روان شناسی بالینی و علوم تربیتی گرفته تا عرصه ادبیات و هنر ، زبان شناسی، جامعه شناسی، اسطوره شناسی، دین پژوهی و فلسفه و ... تأثیر شگرفی داشته است. تأثیرگذاری انقلابی او در زمینه های گوناگون هم گویای توان و استعداد بسیار چشمگیر «روان کاوی کاربردی» اوست و هم وامدار مطالعات سنجشی روش مند و دقیقی است که نخستین بار به همت خود وی صورت گرفته است. در این کتاب، چگونگی کاربرد نظریه روان کاوی و شماری از مفاهیم پایه ای آن در بررسی آثار ادبی و هنری و دستاوردهای این کاربرد پی می برید، و هم فرصت و امکان آشنا شدن با چهره دیگری از فروید را به دست می آورید.کتاب دارای شش بخش است. پنج بخش آن درباره چگونگی نگاه فروید و روان کاوی او بر ادبیات و هنر است. و بخش ششم مناسبات میان روان کاوی و ادبیات و هنر در دوره پس از فروید را بررسی می کند. بخش نخست با نام "فروید از ادبیات و هنر و نقد تا روان کاوی و مابعدروان شناسی" در حکم پیش درآمدی است بر گفتارهای اصلی این دفتر که از بخش دوم تا بخش ششم دنبال می شوند. در پایان هم نویسنده بیوگرافی برخی هنرمندان یا نویسندگانی را که در متن از آنها نام آنها برده شده را قرار داده است.
کتاب روان کاوی و ادبیات و هنر
نشر نظر
علی شریعت کاشانی