داعیه های هنر مجموعه ای از درس گفتارهای ماکس را فائل، نظریه پرداز، مورخ وفیلسوف هنر است که در دانشگاه مردم برلین و در داروس ایراد شده و سپس سال ها بعد همراه با تحلیلی نوآورانه از تابلوی گرنیکای پابلو پیکاسو انتشار یافته است. هدف رافائل در این پنج گفتار در از دامن، فشرده و دشوار و تکمله ی مهم اش این بود که نظریه ای تجربی درباره ی هنر تدوین کند غرض او در وهله ی نخست نظریه و روشی بود که در آغاز و مهم تر از هر چیز به داده های تجربی خود اثر هنری بپردازد و بدین گونه عوامل بیرونی مانند نظریه های اجتماعی و تاریخی نظریه ی شناخت ارزش زیبا شناختی نقش غریزه، تخیل و مانند آن را یکسر کنار بگذارد. از این رو گرچه خود را مارکسیستی ثابت قدم میشمرد، با تاریخیت مشربی و جامعه شناسی گرایی زیباشناسی مرسوم مارکسیستی به مخالفت برخاست. اما درست به همین سان با آن چه خود آن را پیشین انگاری در زیباشناسی و تاریخ هم می شمرد سخت مخالفت ورزید به عبارت دیگر، با هر نوع فرمالیسمی که ساختار انتزاعی از پیش اندیشیده ای را بر اثر هنری تحمیل می کرد. داعیه های هنر با مقدمه ای جامع از هربرت رید نظریه پرداز و منتقد برجسته ی بریتانیایی همراه است که کار رافائل را گامی بس مهم و بنیادی در نظریه روش و فلسفه ی هنر خوانده است.
بان