«جامعه بدون خشونت» اثر دایان دیلینی به بررسی این پرسش میپردازد که خشونت چگونه در انسان شکل میگیرد و چه عواملی در تقویت یا کاهش آن نقش دارند. نویسنده در ابتدای کتاب توضیح میدهد که انسان ذاتا محکوم به رفتار خشونتآمیز نیست، بلکه بسیاری از این الگوها در نتیجهی تجربههای تربیتی، اجتماعی و محیطی شکل میگیرند. او به نقش مغز، بهویژه ارتباط میان قشر پیشپیشانی (محل تصمیمگیری عقلانی) و سیستم لیمبیک (مرکز احساسات و واکنشها) اشاره میکند و توضیح میدهد که تربیت درست میتواند این ارتباط را تقویت کرده و زمینه بروز خشونت را کاهش دهد. کتاب بر اهمیت دوران کودکی و شکلگیری شخصیت در تعامل با والدین و محیط اجتماعی تمرکز دارد. دیلینی نشان میدهد که کیفیت مراقبت، میزان امنیت روانی و نحوهی مدیریت احساسات در سالهای اولیه زندگی تأثیر مستقیمی بر ساختار مغز و توانایی کودک در کنترل هیجانها دارد. او تأکید میکند که اگر کودکان در محیطی مملو از تنبیه، بیثباتی یا خشونت رشد کنند، احتمال بروز رفتارهای ضداجتماعی در آینده بیشتر خواهد بود. در مقابل، آموزش همدلی، مسئولیتپذیری و مهارتهای ارتباطی میتواند از همان ابتدا پایههای یک «ضمیر اجتماعی» سالم را بنا کند. همچنین مجموعهای از راهکارهای اصلاحی و اجتماعی در این کتاب مطرح شده که شامل روشهایی برای آموزش والدین و مربیان، برنامههای مداخلهای در مدارس و سیاستهایی برای تقویت عدالت اجتماعی و کاهش نابرابری است. نویسنده بر این باور است که تنها با ترکیب دانش علمی دربارهی مغز و روان با تغییرات فرهنگی و اجتماعی میتوان چرخه خشونت را شکست. کتاب در مجموع کوششی است برای پیوند دادن علوم اعصاب، روانشناسی رشد و رویکردهای اجتماعی تا راهی عملی برای ساختن جوامع کمتر خشونتآمیز ارائه دهد.