کتاب کتابچه پاد زیبایی شناسی

Handbook of Inaesthetics
  • 15 % تخفیف
    325,000 | 276,250 تومان
  • موجود
  • انتشارات: نگاه نگاه
    نویسنده:
کد کتاب : 21338
مترجم :
شابک : 978-6003764231
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 352
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 2002
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : 15 مهر

معرفی کتابچه پاد زیبایی شناسی اثر آلن بدیو

کتابچه پاد زیبایی شناسی اثری است به قلم آلن بدیو که در آن با موقعیت های هنری فلسفه، دست و پنجه نرم می کند. این کتاب اثر قابل قبولی برای کسانی محسوب می شود که در تلاش اند تا دیدگاه های او را در زمینه ارتباطات فلسفه با هنر یا دستور العمل های حقیقی هنرآفرینی بدانند.بدیو مثال های متعددی مطرح می کند تا نشان دهد چه چیزی در هنر وجود دارد که آن را در معرض فلسفه قرار می دهد.
از دید او تعلیم گرایی، رمانتیسیسم و کلاسیسم سه طرح واره ی ممکنی هستند که هنر و فلسفه را به هم پیوند می زنند و سومین عنصر این گره، در واقع یادگیری موضوعی، علی الخصوص در باب جوانی می باشد. آنچه این قرن را از باقی قرون متمایز می کند، این است که با وجود اشباع شدن از این سه طرح واره، در ایجاد طرحی جدید ناکام مانده. امروزه این مخمصه ای که جهان در آن گرفتار است، تمایل دارد نوعی از مقررات و شرایط را به وجود بیاورد که این گره را بگشاید؛ تلاشی مستاصلانه در جهت بی ربط بودن فلسفه و هنر که با خلوص و سادگی بر هم و آنچه بینشان جریان دارد، فروپاشی خواهد کرد و این فضای یادگیری و تحصیل است. بنابراین نظریه های اساسی این کتاب بر مجموعه ای از متغییرها استوار است که می گوید در موقعیتی که با چنین اشباع شدن و بن بستی مواجه شدیم، باید تلاش کنیم تا طرح واره ای جدید ارائه دهیم. گره ی چهارمی در پیوند فلسفه و هنر. در میان این متغییرهای پادزیبایی شناسی، خواننده با بحث هایی در باب بهره برداری فلسفی معاصر از شعر، بیانات جسورانه ای از اختصاصیت و چشم اندازهای تئاتر، سینما و رقص در کنار مطالب ظریف و تحریک آمیزی از استفان مالارمه، فرناندو پسوآ و ساموئل بکت مواجه می شود.

کتاب کتابچه پاد زیبایی شناسی

آلن بدیو
آلن بدیو (Alain Badiou) (زادهٔ ۱۷ ژانویه ۱۹۳۷) فیلسوف فرانسوی، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس، فعال سیاسی و استاد افتخاری بازنشسته در اکول نرمال سوپریور است. او به همراه جورجو آگامبن و اسلاوی ژیژک مهم‌ترین منتقدان جریان پسامدرنیسم محسوب می‌شود. او سعی دارد مفاهیمی مانند هستی، حقیقت و سوژه را بر اساس ریاضیات تعریف کند. وی از لحاظ دیدگاه سیاسی، یک چپ‌گرای رادیکال محسوب می‌شود. فروش کتاب‌های آلن بدیو بین ۲۰۰۰ تا ۶۰۰۰ نسخه بود تا زمانی که در سال ۲۰۰۷ با انتشار کتاب س...
قسمت هایی از کتابچه پاد زیبایی شناسی (لذت متن)
زیبایی‏شناسی به‏شیوه‏ای تاریخی، فلسفه را به‏سوی هنر کشانده است؛ اما بدیو این رابطه را وارون می‏کند _ هنرْ استاد گفتمان است (یا به قول لکان، بیشتر به گفتمان فردی هیستریک می‏ماند) که به غلط از راه پیکره‏بندی آثار، نوعی “حقیقت” می‏آفریند (“مجتمع بی‏کرانی از آثار” هنرمندی منفرد)، حقیقتی که فلسفه باید آن را نشخوار کند. شعر بر شرح و بیان او که دنباله‏رو سنت زنجیرۀ تغذیۀ زیبایی‏شناختی است چیرگی دارد، فصل‏هایی هم دربارۀ رقص و نمایش و سینما دارد، اما دربارۀ نقاشی و معماری یا موسیقی خاموش می‏ماند. حقیقت رویداد هنر در درون طرح‏وارۀ بدیو معیاری برای تمیز دادن محتوای آثار ضعیف “واقعگرایی سوسیالیستی ” از آثار “فرا واقعگرا” ارائه نمی‏کند، هرچند در آثار پیشین خود به “رویدادهای ساختگی”‏ای مانند فاشیسم پرداخته است و با طرح ادعاهایی مانند “پیشتازان به هدف آگاهانۀ خود برای رهبری جبهه‏ای متحد در برابر کلاسیسیسم دست نیافته‏اند”، از پیشتاز مدرنیست، کاریکاتوری به‏منزلۀ شرایط یکنواخت عرضه می‏کند _ اما آیا این واقعا مدرنیسم است؟

بدیو همواره ادعا کرده است که فلسفه به جای آفریدن حقیقت‏هایی که اصل (بنیاد) شان در فراسوی فلسفه و به‏صورت مشخص، در یکی از چهار گفتمان سیاست، علم، عشق و هنر نهفته باشد، به “تسخیرکردن” یا “مصادره‏کردن” آن حقیقت‏ها می‏پردازد. اینها و تنها همین چهار مقوله حالت‏های تمایز‏یافتۀ حقیقت‏های ممکنی را شکل می‏دهند که از “رویداد”ی فوران‏کننده جریان می‏یابد و پیش می‏رود. “رویداد”‏ی که بدیو از آن یاد می‏کند چیست؟ این پرسش همواره الزامی‏ترین و دشوارترین پرسش فلسفۀ او بوده است، چون رویداد در ژرفا از موقعیت‏ها متمایز بوده است: موقعیت‏ها به‏گونه‏ای گاه‏گاهی روی می‏دهند (مانند انقلاب فرانسه) و بخت برای رویداد عاملی سرشتی است. رویداد، همان‏گونه که در گفتمان عشق می‏بینیم، بازگردنده به گذشته است _ من تو را دیدم… تو را می‏خواستم… درحالی‏که در گفتمان اصلی سیاست آنچه شبح وار درنظم نمادین پابرجا (یا ایدئولوژی) آشکار می شود ابیراهی اجتماعی _ سیاسی در فضای (ایجادشده) در مقام گونه‏ای تهی بیرون از هستی است.