بنابراین بر اهل فن و قلم و مراکز علمی و انتشاراتی است تا در برابر استقبال
گسترده و بی سابقه هنرمندان، دانشجویان و هنرجویان به این هنر پایه ای کهن و
توانمند، تا آن جا که در توان دارند، بکوشند به قدر وسع و دانش خود از خرمن تجارب
زنده و منابع علمی امروز دنیا توشه بردارند و به نوبه خود، پالوده و پیراسته و علمی،
در دسترس این نسل جستجوگر و زنده و فعال بگذارند، تا حتی الامکان فاصله فنی و
فکری خود را با آخرین تجربیات و دستاوردهای امروز جهان کم و کمتر کرده باشیم.
«تئاتر» و«درام»: در مورد این تمایز آشنا اما در عین حال به طور اجتناب ناپذیر مسئله
ساز، باید توضیح مختصری بدهم، زیرا در اهدافی که دنبال می کنیم و مسائلی که در
پیش رو داریم، پیامدهای مهمی دارد. در این جا«تئاتر» را به معنی مجموعه پدیده
هایی در نظر می گیریم که با تعامل و رابطه انتقالی بین بازیگر تماشاگر، یعنی با
تولید و انتقال معنی در خود اجرا و با نظام هایی که در بنیاد آن قرار دارند، سر و کار
دارد. از سوی دیگر مقصود از «درام» منش داستانی (1) است که برای نمایش صحنه ای طراحی شده است و مطابق با قراردادهای خاصی (قراردادهای دراماتیک) شکل گرفته
است. به این ترتیب صفت «تئاتری» محدود است به آن چه بین بازیگران و
تماشاگران رخ می دهد، در حالی که صفت «دراماتیک» معرف شبکه عواملی است که
به داستان ارائه شده مرتبط است.
