کتاب «بازنده های نازنین» دومین و آخرین رمان نویسنده و موسیقیدان کانادایی لئونارد کوهن است. این کتاب را کوهن در سال 1966 ، قبل از شروع کار خود به عنوان خواننده و ترانه سرا ، منتشر کرد.
داستان در استان کبک کانادا ، داستان کاترین تکاکویتا ، قدیس موهوک قرن هفدهم ، با یک مثلث عشقی بین یک فولکلورساز انگلیسی زبان انگلیسی که نامش فاش نشده است ، آمیخته شده است. ضلع دوم این مثلث همسر بومی او ، ادیت است که خودکشی کرده است. ضلع سوم این مثلث بهترین دوستش است. یعنی عرفانی اف ، نماینده پارلمان و رهبر جنبش جدایی طلب کبک.
این رمان پیچیده از طیف وسیعی از تکنیک های ادبی و تعداد زیادی کنایه ، تصویرسازی و نمادگرایی استفاده می کند. این کتاب مملو از عرفان ، رادیکالیسم ، تمایلات جنسی و نماد مصرف مواد مخدر در دهه 1960 است و به دلیل زیاده رویهای زبانی ، فنی و جنسی مشهور است.
کوهن این رمان را در دو جهش هشت ماهه در حالی که در جزیره یونانی هیدرا در 1964 و 1965 زندگی می کرد ، نوشت. او روزه گرفت و آمفتامین مصرف کرد تا خلاقیت خود را بر روی رمان متمرکز کند. علیرغم عرضه گسترده ، فروش ناامید کننده بود و منتقدان در ابتدا بی احساس یا خصمانه نسب به این کتاب واکنش نشان دادند. این کتاب تنها پس از آنکه کوهن رمان نویسی را رها کرد و به ترانه سرایی و اجرای آهنگهایی پرداخت که امروزه شهرت وی بر آن متکی است ، مورد توجه انتقادی و تجاری قرار گرفت. به نظر می رسد بازنده‌های نازنین، پست مدرنیسم را وارد ادبیات کانادا کرده اند.
کتاب بازنده های نازنین
نیماژ
لئونارد کوهن
