کتاب عزا برازنده الکتراست

"عزا برازنده الکتراست" سه‌گانه‌ای از نمایشنامه‌های یوجین اونیل، نمایشنامه‌نویس برجسته‌ی آمریکایی است که نخستین بار در سال ۱۹۳۱ اجرا شد. اونیل با الهام از سه‌گانه‌ی "اورستیا" اثر آیسخولوس، مضامین سرنوشت، گناه و انتقام را از دل تراژدی یونان به فضای پس از جنگ داخلی در نیوانگلند منتقل می‌کند. این اثر بلندپروازانه، یکی از پیچیده‌ترین و روان‌کاوانه‌ترین آثار اونیل است که تراژدی کلاسیک را با تحلیل فرویدی و زمینه‌ی تاریخی آمریکا درمی‌آمیزد تا میراث ویرانگر اسرار خانوادگی و امیال سرکوب‌شده را واکاوی کند.
این سه‌گانه از سه نمایشنامه تشکیل شده است: "بازگشت به خانه"، "شکار" و "جن‌زده". داستان حول خانواده‌ی مانن می‌گردد؛ جایی که ژنرال ازرا مانن پس از پایان جنگ داخلی بازمی‌گردد، اما به‌دست همسرش، کریستین، که از روی اشتیاق و انتقام دست به این کار زده، به قتل می‌رسد. دخترشان لاوینیا، که وابستگی روانی عمیقی به پدرش دارد، عزم خود را برای انتقام جزم می‌کند. با پیشرفت داستان، لاوینیا به‌تدریج به شخصیتی سرد و سرکوب‌شده بدل می‌شود که بازتابی است از سقوط الکترا، از غم به اسارت روانی. در طول این سه‌گانه، اونیل ساختار تراژدی کلاسیک را با مضامینی چون محارم، سرکوب جنسی و رقابت ادیپی در هم می‌آمیزد، و هر شخصیت را به نمونه‌ای از رنج درونی بدل می‌کند. زمینه‌ی مدرن اثر نیز تأکیدی است بر تداوم غم‌انگیز سرنوشت باستانی در روان‌شناسی قرن بیستمی.
"عزا برازنده الکتراست" در ژرف‌ترین لایه‌ی خود، بازتابی است از گریزناپذیری سرنوشت و سنگینی روانی میراث خانوادگی. اونیل با رویکردی فرویدی، انگیزه‌های ناآگاه شخصیت‌ها را می‌کاود و تنش‌های پیچیده میان عشق، نفرت و وابستگی را در دل خانواده به نمایش می‌گذارد. او در عین حال، اخلاق خشک پیوریتانی و آرمان‌گرایی افتخارآمیز آمریکایی را با میل‌های تاریک‌تر و دوگانگی درونی انسان در تضاد قرار می‌دهد.
اونیل با "عزا برازنده الکتراست"، تراژدی مدرنی خلق کرده که هم‌زمان عظمت اسطوره‌ای و دقت روان‌شناختی دارد. این نمایشنامه با پیوند اسطوره‌ی باستان و روان انسان مدرن، یکی از ژرف‌ترین کاوش‌ها در باب خانواده‌ی آمریکایی در تئاتر قرن بیستم است. ساختار نمادین، بار احساسی و زبان پرتنش آن، همچنان مخاطب را می‌خکوب و متفکر نگه می‌دارد.