کتاب با کاروان حله;

کتاب با کاروان حله

Ba Karvane-e Holle
(مجموعه نقد ادبی)

کد کتاب : 4911
شابک : 978-9644043031
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 475
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1964
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 19
زودترین زمان ارسال : 5 اردیبهشت

معرفی کتاب با کاروان حله اثر عبدالحسین زرین کوب

این اثر مجموعه ای است شامل بیست مقاله به قلم استاد عبدالحسین زرین کوب که هر مقاله به یک شاعر اختصاص دارد. از رودکی شروع می شود در ادامه به فردوسی، فرخی، منوچهری، ناصر خسرو، مسعود سعد، خیام، سنایی، انوری، خاقانی، نظامی، عطار، مولوی، سعدی، امیر خسرو دهلوی، ابن یمین، حافظ، جامی و صائب می پردازد و در نهایت به بهار ختم می شود.این مقالات به صورت مختصر اما نه با نادیده گرفتن مطالب حیاتی بلکه گزینش صحیح از میان آنان به نگارش درامده است و همین عامل اثر را برای علاقه مندان به آشنایی با شعر فارسی چه خواننده ی مبتدی و چه حرفه ای جذاب کرده است. او با استفاده از نسخه های موجود آثار و تذکره های نوشته شده درباره ی این شاعران و با نظر به شرایط سیاسی اجتماعی دورران حیات شان به بررسی اشعار و زندگی آنها می پردازد. با کاروان حله کتابی است که می تواند شناخت ما را از این بزرگان و آثارشان ارتقا ببخشد.
عبدالحسین زرین کوب
عبدالحسین زرین کوب ادیب، تاریخ نگار، منتقد ادبی، نویسنده، و مترجم برجستهٔ ایران معاصر است. آثار او به عنوان مرجع عمده در مطالعات تصوف و مولوی شناسی شناخته می شود. وی از تاریخ نگاران برجستهٔ ایران است و آثار معروفی در تاریخ ایران و نیز تاریخ اسلام دارد. این آثار به دلیل بیان ادبی و حماسی تاریخ از آثار پرفروش در میان ایرانیان هستند.زرین کوب بیش از چهار دهه در دانشگاه تهران، ادبیات فارسی، تاریخ اسلام و تاریخ ایران تدریس کرد و پس از انقلاب، با مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی همکاری کرد، از جمله این...
دسته بندی های کتاب با کاروان حله
ادبیات معاصر
دهه 2010 میلادی
مجموعه مقالات
نقد ادبی
ادبیات ایران
قسمت هایی از کتاب با کاروان حله (لذت متن)
منوچهری را شاعر طبیعت باید خواند. دیوان او گواه این دعویست. کودکی او در دامغان با آن بیابان های فراخ و بی کران که پیرامون آن را گرفته است گذشت و بخشی از جوانی او نیز گویا در کناره های دریای خزر و دامنه های البرز بسر آمد. تاثیر این محیط عشق به طبیعت را به او القا کرد.
در وحشت وسکوت دنیایی محدود که در حال خرد شدن و فرو ریختن بود حافظ ندای شادی و ندای زنده دلی در افکند و در ورای آلام و درد های ظاهر، عشق ها و زیبائی های باطنی را نشان داد.